Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Backwards is the path for retribution?


Σε κάθε νέα γενιά κονσολών ασχολούμαστε με τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους σε μια μάταιη και άτοπη αναζήτηση του ισχυρότερου μηχανήματος. Δυστυχώς, σε κάθε λίστα των χαρακτηριστικών τους βρίσκουμε τελευταία την αναφορά της δυνατότητας backwards compatibility η οποία δεν αναφέρεται σαν πρωτεύον χαρακτηριστικό και αποκλειστικό λόγο αγοράς για προφανείς λόγους που σχετίζονται με τη φυσιολογική και κάπως αυτοματοποιημένη τάση των καταναλωτών να αγοράζουν νέα προϊόντα που παρουσιάζουν εξέλιξη σε σχέση με τα προηγούμενα.

Sony: Don't worry, everything gonna be OK...


Η προφανής λειτουργικότητα του εν λόγω χαρακτηριστικού που αυτό εισήχθη αν θυμάμαι καλά με το PlayStation 2, συνίσταται στη παροχή μιας ήδη υπάρχουσας και τεράστιας game library προς τον νέο gamer που δε θα αναδείξει τεχνικά τη νέα του κονσόλα, αλλά θα του επιτρέψει να μην επηρεαστεί πολύ από την αναγκαστική έλλειψη νέων κυκλοφοριών που παρατηρείται με κάθε κυκλοφορία νέας κονσόλας. Μη ξεχνάμε πως όταν μια επιτυχημένη κονσόλα έχει κλείσει τόσα χρόνια ζωής στην αγορά ώστε να έχει φτάσει η ώρα της διαδοχής της (Game Boy, PS1, PS2), δε λείπει η ωριμότητα από το συνολικό επίπεδο του software που της αντιστοιχούσε. Η αλήθεια είναι πως ένα 80-90 % των gamers τοποθετούν τις παλιές κονσόλες τους στο ευρύχωρο πατάρι τους αλλά δεν υπάρχει άμεση αχρήστευση της game collection που έχει δημιουργήσει ο εκάστοτε gamer στη διάρκεια της προηγούμενης γενιάς. Με απλά λόγια, αν σας έλειψε το Crash Team Racing μπορείτε άνετα να το ξαναζήσετε με το μαύρο DualShock αντί να αναρωτιέστε σε ποιο ανηψάκι/ξαδερφάκι/γνωστό σας δανείσατε το PSOne.



H Sony δεν εγκατέλειψε τη προαναφερθείσα πολιτική της στο συγκεκριμένο ζήτημα και χαροποίησε τους fanboys και όχι μόνο ανακοινώνοντας ότι το PlayStation 3 θα είναι backwards compatible με τους PS2 & PS1 τίτλους. Καμία αλλαγή, όλα καλά και ωραία. Αργότερα όμως η Sony άλλαξε πολιτική και μάθαμε ότι δεν έχουν όλες οι εκδόσεις συμβατότητα με παιχνίδια του PlayStation 2 καθώς οι μοναδικές που είναι συμβατές με αυτά είναι οι 20 GB, 60 GB και 80 GB (NTSC). Great move guys, great move...
To παράλογο συνεχίζεται ακόμα και σήμερα καθώς ανακοινώθηκε η λειτουργία backwards compatibility του PS4 με games του PS2. Και πάνω που αρχίσατε να χαίρεστε, επιτρέψτε μου να σας κόψω λίγο απότομα τον ενθουσιασμό σας.
Επί πληρωμή η υπηρεσία παρακαλώ ανά τίτλο.
Τα σχόλια δικά σας.

Microsoft: The Zzz syndrome


Η απάντηση της Microsoft: "Το ΧΒΟΧ 360 θα είναι συμβατό με τους πιο δημοφιλείς τίτλους του XBOX"... Ατυχής προσέγγιση η οποία όμως δικαιολογείται εν μέρει από ζητήματα συμβατότητας του νέου hardware με το παλιό και την ανάγκη καταβολής ενός μεγάλου ποσού στην NVidia (ας είναι καλά το Internet για το info) για το emulation του chipset της κάρτας της στα πλαίσια του νέου hardware που παρέχει η ΑΤΙ. Υπήρξαν κάποια updates μέσω XBOX Live αλλά ποτέ δε πρόκειται να απολαύσουμε τίτλους όπως το Panzer Dragoon Orta (λειτουργεί με πολλά bugs και crashes) ή άλλους παρόμοιους τίτλους που έχουν σήμα κατατεθέν τη ποιότητα και τη σπανιότητά τους. Αν η Microsoft είχε αντιληφθεί νωρίτερα το λάθος της ως προς το backwards compatibility, η προσπάθεια που θα είχε καταβληθεί θα ήταν μεγαλύτερη και σίγουρα πιο αποτελεσματική. Το XBOX One εννοείται ότι δεν είχε αρχικά αυτή τη λειτουργία. Μετά από λίγη ώριμη σκέψη (μάλλον...) μέσω μιας πατέντας, σιγά σιγά μπορείτε και παίζετε τίτλους του 360 αλλά η διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα.
Εύγε όμως που άλλαξαν γνώμη.

Nintendo: Old School dudes are open minded


Για πάμε και στη Nintendo τώρα. Αρχικά είχε ανακοινώσει ότι το Wii θα τρέχει όλους τους τίτλους του GameCube, πολιτική παρόμοια με αυτή της Sony αλλά και της ίδιας της Nintendo που προσφέρει κατά κόρον backwards compatibility στις φορητές τις κονσόλες από την εποχή του Game Boy Advance. Αργότερα όμως μάθαμε ότι για να παίξει κάποιος τίτλους GameCube θα έπρεπε να έχει στη κατοχή του GC controller & GC memory card.


Με το Virtual Console -η υπηρεσία μέσω της οποίας παρέχεται η δυνατότητα λήψης παιχνιδιών για παλιές κονσόλες- μπορoύσε να παίξει ο οποιοσδήποτε κλασσικά games από Nes/Famicon, Snes/Super Famicon, Nintendo 64, Sega Master System, Sega Mega Drive, Turbografx 16, Turbografx CD, MSX, ΝΕΟ-GEO, Arcade, Commodore 64. Οι τιμές των παιχνιδιών ξεκινούν από 5 ευρώ (500 wii points) και φτάνουν μέχρι τα 12 ευρώ (1200 wii points). Κατά κανόνα στην υπηρεσία προστίθενταν κάθε εβδομάδα από 1 έως 3 παιχνίδια και μέχρι στιγμής ο αριθμός των παιχνιδιών ξεπερνά τους 380.

Χαίρομαι που το Wii U τρέχει τουλάχιστον τους Wii τίτλους και αρκετά περιφερειακά του αρχικού Wii είναι συμβατά με αυτό οπότε Nintendo, good job!!!


Τώρα πλέον που η μόδα της εποχής είναι τα digital downloads τα οποία δε μπορώ να δεχτώ με τίποτα γιατί θεωρώ κοροϊδία να διαθέτω, για παράδειγμα, το Oddworld:Abe's Oddyssey στο PS1 και για να το παίξω στο PS4 να πληρώσω ένα ποσό με το οποίο θα μπορούσα να αγοράσω κάτι άλλο που δεν το έχω. Επιπλέον με ενοχλεί το γεγονός ότι με νέες εκδόσεις κονσολών αφαιρούνται οι backward δυνατότητες! WTF ρε μάγκες; Πιο "κομψό" design με δυνατότητες μικρότερες από τις αρχικές; Ευχαριστούμε!

 Αυτό το βήμα παραπάνω, από το backwards compatibility στο retro compatibility, είναι αμφίβολο αν παίζει σημαντικό ρόλο στη πορεία των κονσολών η οποία κρίνεται πρωτίστως από τη ποιότητα του νέου software. Αυτό όμως που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς είναι ότι πρόκειται για μια κίνηση που μόνο ωφέλιμη μπορεί να χαρακτηριστεί για το χώρο των videogames ο οποίος μπορεί να κερδίσει αρκετά από τις περιστασιακές επισκέψεις στις ρίζες του.

Μέχρι το επόμενο blog,


Posted in Gameworld.gr on 15/10/2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου