DOS games σε next-gen PC. Είναι εφικτό;

Την εποχή που το DOS ήταν βασιλιάς, τα desktop PCs του σήμερα θα θεωρούνταν υπερυπολογιστές όπως το SkyNet! Η ιδέα του να έχει κάποιος  τουλάχιστον ένα 3 GHz μηχάνημα με 256 MB video card και 1 GB RAM στο desktop του θα θεωρούνταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Τη σήμερον ημέρα μπορείτε να πάτε σε κάποιο κατάστημα και να αγοράσετε ένα PC το οποίο είναι σίγουρα πιο φθηνό από αυτό που αγοράσατε το 1991.

Για τους λάτρεις κλασσικών videogames όμως, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο δε είναι τόσο εύκολο να λυθεί. Τα games του παρελθόντος δεν ήταν σχεδιασμένα για λειτουργία στα συστήματα του μέλλοντος και σε περιβάλλον Microsoft Windows. Ήταν κατεξοχήν προγραμματισμένα για λειτουργία στο πρώτο σύστημα για PC, το DOS. Για να καταφέρετε να παίξετε τα κλασσικά διαμαντάκια σας χρειάζεται πολύ ψάξιμο και δυστυχώς, αρκετά DOS games δεν αναγνωρίζονται από τα Windows για παράδειγμα.

Βέβαια, υπάρχει πάντα μια μικρή πιθανότητα να κάνετε install ένα DOS game στα Windows, να κάνετε double-click στο startup file icon από το My Computer και να χαρείτε. Αν όμως δε γίνει κάτι, υπάρχουν κάποιες άλλες λύσεις, όχι όμως 100% λειτουργικές.

Το μεγαλύτερο θέμα των DOS games το οποίο δεν επιτρέπει τη λειτουργία τους στα Windows είναι το sound compatibility. Τα games που αναζητούν απευθείας σύνδεση σε συμβατή κάρτα ήχου Soundblaster δε μπορούν να την εντοπίσουν στα  7. Ειρωνικό, καθώς τα πιο παλιά games, τα οποία χρησιμοποιούσαν τα ηχεία του PC σας, είναι πιο πιθανό να «τρέξουν» από αυτά των mid-90’s.

Επιπλέον, τα περισσότερα DOS games σαν επιτρέπουν να ρυθμίσετε τη sound card που έχετε. Η καλύτερη επιλογή για Soundblaster compatibility  είναι να χρησιμοποιήσετε τις επιλογές IRQ 7 και DMA 1. Εάν αυτό δε πιάσει, τότε δείτε αν ο τίτλος έχει επιλογή για   General MIDI ή MT-32 sound card. Αν υποστηρίζει μόνο επιλογή PC Speaker sound, τότε ας κλείσει το θέμα εκεί.

Μερικές φορές μπορεί να είστε τυχεροί και χρησιμοποιώντας την επιλογή compatibility mode, η οποία ξεγελά το software, να καταφέρετε να «τρέξετε» απευθείας το game χωρίς πολλά πολλά. Για να το κάνετε αυτό πατήστε δεξί  click στο startup icon του τίτλου στο My Computer και επιλέξετε Properties. Από κει, click στο Compatibility tab. Η μεγαλύτερη πιθανότητα για λειτουργία είναι η επιλογή Windows 95.

Αν δε καταφέρετε κάτι με αυτά, τότε ρίξτε μια ματιά εδώ: http://www.dosgames.com

Αν κι εκεί δε βγάζετε άκρη, ρίξτε μια ματιά τότε κι εδώ: http://sourceforge.net/projects/dosbox

Αυτό το site σας παρέχει ένα μικρό πρόγραμμα με την ονομασία DOSBox το οποίο είναι η τελευταία σας ελπίδα για να χαρείτε τα πολυαγαπημένα σας all-time classic games. Αυτό το πρόγραμμα εξομοιώνει το παλιό x86 hardware και τη λειτουργία DOS με τέτοιο τρόπο που ξεγελά τα games σας τα οποία νομίζουν ότι τρέχουν σε PC των 90s.

Τι πίνει (και δεν μας δίνει) ένας διψασμένος gamer;

Μερικές φορές οι καφέδες και τα αναψυκτικά καταντούν τόσο κλισέ που χρειάζεστε κάτι άλλο. Η ώρα έχει πάει 3 π.μ. και έχετε σφάξει τη μισή Mordor αλλά αρχίζουν τα μάτια σας και οι δυνάμεις σας να σας εγκαταλείπουν! Η παρέα σας μπορεί να τη βγάζει με γαλλικό καφέ ή αναψυκτικά αλλά εσείς όχι. Γιατί; Γιατί είστε πιο έξυπνοι. Με το που νιώθετε ότι οι αισθήσεις σας αρχίζουν να σας εγκαταλείπουν αρπάζετε από το mini-cooler που έχετε κάτω από το γραφείο σας -εντάξει, επειδή ζούμε στην Ελλάδα θα πάτε στη κουζίνα που φυλά η μαμά τα καλούδια στο ψυγείο- και θα αρπάξετε το απόλυτο μυστικό όπλο, τα ENERGY DRINKS! Είναι τόσο πιο προχώ από τα υπόλοιπα αφεψήματα που οι Coca Cola, Pepsi και τα illy καφεδάκια μοιάζουν με Pentium 133Mhz σε σύγκριση με το AlienWare που καταναλώνετε.

Τα ενεργειακά ποτά παρέχουν μια γρήγορη δόση καφεΐνης  η οποία ναι μεν υπάρχει στα αναψυκτικά, στο καφέ ή ακόμα και σε ταμπλέτες ή και σε μια κούπα εκλεκτού τσαγιού. Η διαφορά όμως είναι ότι τα energy drinks έχουν τη διπλή δόση καφεΐνης σε σχέση με τα υπόλοιπα και βοηθάνε στα γρήγορα αντανακλαστικά και στη παρατηρητικότητα. Αν δείτε όμως τα συστατικά, θα καταλάβετε ότι δεν είναι μόνο η καφεΐνη που κάνει αυτό το πράγμα. Βοηθάνε τα υψηλά επίπεδα ζάχαρης  για αυτή την «ενέργεια».

Η αλήθεια είναι πως τα Red Bull (full διαφήμιση στο WipeOut 2097) και MONSTER (Call Of Duty) είναι πραγματικά γευστικά και αναζωογονητικά αλλά δεν είναι κατάλληλα για όλο το gaming κοινό καθώς όλο και κάποιος μπορεί να έχει θέμα από τα συστατικά τους. Εναλλακτικά, μπορείτε να δοκιμάσετε το Mountain Dew που ναι μεν κατατάσσεται στα αναψυκτικά, αλλά είναι τόσο δροσερό που θα σας αναζωογονήσει.

 Όπως και να ‘χει,μη ξεχνάτε το βασικό. 

Είμαστε ότι καταναλώνουμε, οπότε βάλτε μέτρο και μην υπερβάλλετε!

Drink responsibly. Game responsibly. Or else, it’ll blow your mind!

Καταιγισμός από Zombies!

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία Night of the Living Dead στο ανυποψίαστο κοινό το 1968, κανείς δε περίμενε την επιτυχία που είχε ούτε και την επίδρασή της σχεδόν σε όλες τις μορφές διασκέδασης. Σίγουρα υπήρχαν τόνοι horror films νωρίτερα αλλά το Night of the Living Dead με την απίστευτη βία και την ανατριχιαστική απεικόνιση ανθρωποφάγων zombies έκανε τη διαφορά σε σχέση με τον υπόλοιπο ανταγωνισμό.

Όπως ανέφερα, η αναπάντεχη επιτυχία που είχε η ταινία, ενέπνευσε ένα κύμα από διάφορα sequels, spin-offs και γενικότερα μια zombie-themed μορφή ψυχαγωγίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, κυκλοφόρησαν αρκετές ταινίες Night of the Living Dead όλα αυτά τα χρόνια και όπως καταλαβαίνετε, κυκλοφόρησαν και πάρα πολλά games με θέμα τα σαρκοφάγα αυτά πλάσματα.

Δε μπορώ να πω με σιγουριά για ποιο λόγο έγινε αυτό το ΜΠΑΜ αλλά υποψιάζομαι πως οι λόγοι είναι τρεις:

α) Οι ορδές από αυτά προκαλούν τρόμο και πανικό,

β) Η υπερβολική βία που διαθέτει το θέμα (μιλάμε για πλάσματα που κατασπαράζουν ανθρώπινη σάρκα) και

γ) ίσως το γεγονός ότι όταν τα πυροβολάτε –ειδικά εξ’επαφής με καραμπίνα για παράδειγμα- δε ξέρετε τι αναπάντεχο αποτέλεσμα θα έχετε.

Όπως και να ‘χει, το κυριότερο προσόν αυτών των zombie τίτλων είναι ένα. Αρκετή, χαζή, αγνή και εθιστική διασκέδαση! Έτσι, επειδή είδα για 30η φορά το Dawn of the Dead και είχα πάει και μια βόλτα στο The Mall είπα να ξεχωρίσω 5 franchises τα οποία θεωρώ ως τα καλύτερα και πιο βίαια στο zombie genre. Ας λιώσουμε λοιπόν μαζί μυαλά!

Πέρα από τη πρόσφατη εκπληκτική κυκλοφορία της Bethesda, το Doom ήταν ένα από τα πρώτα επιτυχημένα first-person shooters. Το Doom έθεσε τα standard των σημερινών FPS και είχε αρκετούς κλώνους που αντέγραψαν την ατμόσφαιρα καθώς και το space-marine-στον-Άρη-συναντά-τέρατα-από-τη-κόλαση gameplay.

Η σειρά έγινε full zombiefied το 2004 με τη κυκλοφορία του Doom 3 το οποίο είναι ένα από τα πιο τρομακτικά games όλων των εποχών με τα υπέροχα γραφικά του, τη χρήση surround sound και τα φρικιαστικά περιβάλλοντα που εξερευνούσατε. Πρέπει να το παίξετε μόνοι σας στο σκοτάδι, θα με θυμηθείτε!

Μπορείτε να παίξετε βέβαια και τη remastered version, με κωδικό όνομα Doom 3: BFG Edition. Καλού κακού, ας έχετε πρόσβαση σε χαρτί υγείας!

Η σειρά House of the Dead της Sega περιλαμβάνει διάφορα light-gun on-rail shooters και μερικά περίεργα δημιουργήματα. Το πρώτο House of the Dead arcade της Sega έκανε την εμφάνισή του το 1997. Βέβαια, πιθανόν να θυμάστε το House of the Dead σαν ταινία που βασίστηκε σε videogame (μιλάμε για απαράδεκτη και απαίσια ταινία όπως μας έχει συνηθίσει ο Uwe Boll) αλλά άλλη φορά πιθανόν να ασχοληθώ με αυτό το ζήτημα... Όπως και να’χει, η σειρά γενικά διαθέτει κοινά στοιχεία σε όλη την εξέλιξή της. Δυο πράκτορες αναλαμβάνουν να εξοντώσουν μια για πάντα βιολογικά ενισχυμένα απέθαντα όντα. Ανεγκέφαλη διασκέδαση στο max και ειδικά στο τελευταίο game της σειράς με τίτλο House of the Dead: OVERKILL, θα ξετρελαθείτε με τη b-movie σκηνοθεσία καθώς και το ασταμάτητο βρισίδι!

Το Dead Rising είναι μια σειρά action-adventure/survival horror η οποία αναπτύχθηκε από τη Capcom. Αυτό που το ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα zombie games είναι το πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος. Έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο που δε μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα μόνο με ένα single play-through. Η έμπνευση για τη δημιουργία του είναι προφανής -ταινίες του George Romero- αλλά καταφέρνει να είναι πρωτότυπο καθώς μπορείτε να φτιάξετε ότι παλαβό όπλο θέλετε για να εξοντώσετε τα κακόμοιρα αηδιαστικά πλάσματα. Τσεκάρετε απλά τη παρακάτω εικόνα!

Η αρχική ιδέα πίσω από το Left 4 Dead βασιζόταν σε ένα mod του Counter-Strike με την ονομασία Terror Strike. Η υπεύθυνη ομάδα πίσω από αυτό ήθελε να φτιάξει μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία κι έτσι, με μια zombie apocalypse ως σεναριακό υπόβαθρο, έχουμε το Left 4 Dead. Σ’αυτό το τίτλο έχετε το ρόλο ενός από τους 4 επιζήσαντες και θα πρέπει να συνεργάζεστε μεταξύ σας έτσι ώστε να μπορείτε να μεταφέρεστε σώοι κι αβλαβείς από το ένα safe house στο άλλο την ώρα που θα μάχεστε ενάντια σε ορδές νεκροζώντανων. Ότι πρέπει για online multiplayer καθώς το ξεπάστρεμα των zombie είναι πιο καλό με παρέα!

Το game του Shinji Mikami είναι τρομακτικό και φρικιαστικό και είναι αυτό που κατάφερε να κάνει τη Capcom να εδραιωθεί στο χώρο των survival horror. Μπορεί να προηγήθηκαν άλλα games όπως το Alone in the Dark σ’αυτό το είδος αλλά κανένα, ακόμα και σήμερα, δε φτάνει το τρόμο και το πανικό που προκάλεσε το πρώτο Resident Evil. To ντεμπούτο της σειράς έγινε το 1996 στο PlayStation και αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς.  Η επιτυχία του βοήθησε και στη μεταφορά της σειράς σε  comics, νουβέλες, ταινίες καθώς και προϊόντα όπως action figures. Αν και με το Resident Evil 6 η Capcom ξέφυγε από το survival horror genre, μπορείτε να απολαύσετε τις HD επανακυκλοφορίες του Resident Evil & Resident Evil Zero στις next-gen κονσόλες μέσω του Resident Evil Origins Collection.

Εάν σας άρεσαν τα παραπάνω ρίξτε και μια ματιά στα παρακάτω: 

Dying Light, The Walking Dead series (τα Telltale games, όχι το απαίσιο  Survival Instinct), Dead Island, Dead Space, Dead Nation, Call of Duty’s Zombie modes και γιατί όχι, Blood Drive!

Η πρωτοτυπία έχει όνομα: Nintendo DS

Το πρώτο πράγμα που θα σας έρθει στο μυαλό μόλις αντικρίσετε το Nintendo DS είναι αυτό:  "Δύο οθόνες;!". Ναι, δύο οθόνες. Τόσο απλά.

Με αυτή τη δημιουργία της Nintendo, με κωδικό όνομα DS(Dual Screen), η εταιρεία κατάφερε να ξεφύγει από τη κλασσική εμπειρία που ζούσε ο casual handheld gamer.

Mε τις 2 LCD screens (η κάτω είναι touch-screen), το wireless networking, τα dual game cartridge slots και την υποδοχή μικροφώνου, το DS ξεφεύγει από το παλιό Game Boy που δανειζόταν από εσάς το μικρό σας αδερφάκι/ξαδερφάκι. Είναι γεγονός ότι κάτι παρόμοιο σαν αυτό δεν έχει ξανακυκλοφορήσει στο κόσμο του handheld gaming.

Η εμφανέστατη διαφορά από τους προκάτοχους του (που αλλάζει ουσιαστικά και το τρόπο που παίζετε) είναι το διπλό 3-inch screen layout. Ανάλογα το τίτλο που θα ξεκινήσετε, οι δυο οθόνες χρησιμεύουν για την απεικόνιση της δράσης ή για να χωριστεί σε μια οθόνη που δείχνει τη δράση και σε μια που δείχνει πληροφορίες όπως χάρτης, inventory κτλ. Να υπενθυμίσω ότι η κάτω οθόνη είναι touch-sensitive και μπορείτε να τη χρησιμοποιείτε με το stylus (σαν PDA) ή με το πάτημα ενός δακτύλου. Και οι δύο οθόνες περικλείονται με σχεδίαση clamshell παρόμοια με το Game Boy Advance SP.

Όσον αφορά την ιπποδύναμη της κονσόλας, αυτό το πράγμα είναι αρκετά δυνατό. Με διπλούς επεξεργαστές -έναν ARM9 και έναν ARM7- καθώς και 3D rendering δυνατότητες και 16-bit sound, η ποιότητα των τίτλων έφτανε αυτή του N64.

Και όπως πάντα, σχεδόν κάθε νέα κονσόλα λανσάρει νέα removable media. Έτσι το DS χρησιμοποιεί compact game cards (θυμίζουν κάπως Memory Sticks) οι οποίες είναι μικρές στο μάτι αλλά μεγάλες... όσον αφορά τη χωρητικότητα, γύρω στο 1 GB. Όσοι θέλανε να παίξουν και τα παλιά τους Game Boy Advance games, το DS -και η DS Lite version- έχουν δεύτερη υποδοχή για αυτά τα retro κασετάκια. 
Δεν είναι τέλειο; 

To Nintendo DS αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Nintendo  στις 21 Νοεμβρίου 2004. 

Στις 2 Μαρτίου του 2006, η Nintendo παρουσίασε το Nintendo DS Lite, μια λεπτότερη και ελαφρύτερη εκδοχή του αρχικού Nintendo DS με φωτεινότερη οθόνη.

Ξεχασμένα και θαμμένα: Tapwave Zodiac

To Tapwave Zodiac φαινόταν ότι τα έχει όλα σωστά από την αρχή. Βασισμένο στο Palm OS, διέθετε organizer -μια πολύ ωραία δυνατότητα την οποία σίγουρα θα εκμεταλλευόντουσαν τα παιδιά που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τη κονσόλα αλλά ούτε και εμείς που είμαστε στη "βιοπάλη". Τα controls φτιάχτηκαν από άνθρωπο που σίγουρα παίζει videogames με αναλογικό μοχλό, triggers και καλά τοποθετημένα πλήκτρα. Η οθόνη των 3,8 ιντσών η οποία παρέχει ανάλυση 480 Χ 320 pixels με 16 bit χρώματα, ήταν ότι πρέπει για φορητή κονσόλα καθώς και για αναπαραγωγή videos. Διέθετε ενσωματωμένο Bluetooth για ασύρματο gaming και ασύρματη σύνδεση με PC (με Bluetooth). Και επιπλέον, μπορούσατε να του προσθέσετε κάμερα ή και κάρτα SD μέχρι 1 GB για να έχετε ταινίες, μουσική και φωτογραφίες.

Η κονσόλα κυκλοφόρησε σε 2 μοντέλα. Το Zodiac 1 (32MB) για 299$ και το Zodiac 2 (128MB) για 399$. Γνωστοί και επιτυχημένοι τίτλοι αυτής της κονσόλας ήταν τα Tony Hawk’s Pro Skater 4 (Activision), Mototrax (Activision), Spyhunter (Midway), DOOM II (id Software), Golden Axe 3 και Altered Beast (Sega), Warfare Incorporated (Handmark) και Duke Nukem Mobile (3D Realms/MachineWorks).

Λόγω της μη επαρκής χρηματοδότησης καθώς και του σκληρού ανταγωνισμού από το PSP και το Nintendo DS, η Tapwave πούλησε τα δικαιώματα σε μια πολύ επικερδή επιχείρηση στην Ασία το 2005.

Η κονσόλα είχε δεχτεί θετικές κριτικές από κοινό και κριτικούς και είχε κερδίσει και αρκετά βραβεία όπως τα Popular Science’s Best of What’s New (BOWN) Award και τη 1st Place Last Gadget Standing στη CES από το PC Magazine.

Είναι κρίμα που αξιόλογες προσπάθειες καταλήγουν στα αζήτητα, αλλά οι συλλέκτες τρίβουν τα χέρια τους με κάτι τέτοια. Απλά ρίξτε μια ματιά στο ebay να δείτε πόσο κοστολογείται πλέον ένα Zodiac.