Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

Dino Crisis


Ο κλώνος του Resident Evil είδε για πρώτη φορά το φως της ημέρας στο PlayStation της Sony στις 29 Οκτωβρίου 1999 και ήταν έτη φωτός μακριά από τους τίτλους που ήθελε να ασχοληθεί ο μέσος PC gamer εκείνη την εποχή. Η φράση "εκτός τόπου και χρόνου" μπορεί να επινοήθηκε για τέτοιες περιπτώσεις. Το Dino Crisis όμως δεν είναι κακό και παρόλο που διαθέτει μερικά χτυπητά λάθη, αυτά τα μειονεκτήματα συχνά καλύπτονται από ένα ελκυστικό σενάριο και ρυθμό που θυμίζει B-movie. Mε αφορμή το χαμό που επικρατεί στο internet με μια ομάδα προγραμματιστών που προσπαθούν να το κάνουν remake -γιατί η Capcom σκέφτεται μόνο τρόπους για να φάει τα χρήματά μας- είπα να κάνω ένα retrospective review για το θρυλικό και ταυτόχρονα cult τίτλο.

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν τελευταία στη μυστική στρατιωτική βάση στο νησί Ibis και κυκλοφορούν έντονες φήμες ότι ο υποτιθέμενα νεκρός επιστήμονας Edwark Kirk είναι επικεφαλής ενός περίεργου πειράματος που έχει να κάνει με μια νέα επαναστατική τεχνολογία ενέργειας. Έτσι, μια ομάδα ειδικών πρακτόρων διεισδύει στις εγκαταστάσεις του νησιού και εσείς έχετε στον έλεγχό σας τη Regina, το πιο hot μέλος της ομάδας. Όπως είναι αναμενόμενο σε τίτλους αυτού του είδους κάτι έχει πάει στραβά και τα πράγματα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο της ομάδας. Ο πράκτορας τηλεπικοινωνιών εξαφανίζεται και σας αφήνει αποκομμένους από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς διάφορα ερπετά που τον έσκασαν μάλλον από το Jurassic Park έκαναν ένα μακάβριο τσιμπούσι/πάρτι στη βάση και καταβρόχθισαν ό,τι είχε σφυγμό. Τώρα, σαν Regina πρέπει να ανακαλύψετε τι έχει συμβεί, να εντοπίσετε αυτόν τον μυστηριώδη Kirk και να βγείτε ζωντανοί. Pop corn και αναψυκτικό κανείς; 


Οκ, για μερικούς εκεί έξω αυτά ακούγονται (βασικά διαβάζονται) αρκετά κωμικοτραγικά αλλά μέσα στο περιορισμένο περιεχόμενο του Dino Crisis είναι πειστικά. Η αίσθηση της απομόνωσης καθώς σέρνεστε από ερημωμένους διαδρόμους σε κατεστραμμένα γραφεία φτιάχνει μια τρομακτική ατμόσφαιρα με τον ήχο να προσθέτει extra πόντους στη γενική αίσθηση αναστάτωσης και ανησυχίας. Ο σταθερός παφλασμός των κυμάτων στην κοντινή ακρογιαλιά όταν βρίσκεστε στην πίσω αυλή της βάσης θα σας κάνει σίγουρα να νιώσετε άβολα και όταν βρεθείτε μέσα, ο συνδυασμός του ανατριχιαστικού soundtrack με την απόλυτη ησυχία καθώς και ο αναπάντεχος ήχος ενός ξυσίματος κάποιου ουκ ολίγου μικρού νυχιού στο σκοτάδι θα καταφέρει να σας βάλει στο mood.


Δια χειρός Shinji Mikami, οι κατάλληλες συνθήκες για ένα survival-horror τίτλο είναι αξεπέραστες. Υπάρχει μια ατμόσφαιρα με το κουτάλι. Μπορεί να πολεμήσετε με κάποιους δεινόσαυρους εκτός οθόνης μερικές φορές, αλλά μερικές δραματικές πινελιές όπως η θρυλική σκηνή με τον T-Rex που σπάει με το κεφάλι του ένα παράθυρο καθώς και κάποιες πιο έμμεσες εκφράσεις, όπως ένας διάδρομος που τον λούζει το σεληνόφως, κάνουν τις fixed γωνίες υποφερτές για τους casual gamers. Σίγουρα, υπάρχουν και κάποια άλλα προβλήματα τα οποία σίγουρα δεν γίνεται να αγνοηθούν.


Παρόλο που το σενάριο ωθεί τη Regina να προχωράει μέσα από επιδέξια τοποθετημένες μάχες και γρίφους, κανένα από αυτά τα δυο στοιχεία δεν είναι το ίδιο ικανοποιητικό όπως αυτά της σειράς Residen Evil. Για να αφανίσετε μια για πάντα όλους αυτούς τους κομψόγναθους και πτεροδάκτυλους, αρκεί να πατάτε βασικά πλήκτρα ενώ οι γρίφοι είναι απλά χάσιμο χρόνου για κάποιον που ξέρει την απάντηση στην ερώτηση "Αν το αυτοκίνητο πιάνει τα 80km/h πόση ώρα χρειάζεται για να φτάσει στα 80km". Όλα αυτά συνήθως ταιριάζουν με τη λογική του Dino Crisis αν και μερικές φορές θα αναρωτηθείτε με το πόσο γελοίο είναι να χρησιμοποιείτε χρωματιστά τουβλάκια για να ευθυγραμμιστούν κάποιοι σωλήνες και ένα σύστημα με keycard που σας λέει πως να σπάσετε τον κώδικά του! Οκιντοκι;! Μυστική βάση με δεινόσαυρους και περίεργα πειράματα αλλά ο μικρός Γιαννάκης που μόλις έμαθε να μιλάει μπήκε μέσα ανενόχλητος...


Στον οπτικό τομέα, η διαφορά από PlayStation σε PC και Dreamcast είναι ελάχιστη με τη μοναδική εμφανή διαφορά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καθόλου pixel-ιασμα στα δυο τελευταία λόγω ιπποδύναμης. Οι χαρακτήρες είναι όμορφα σχεδιασμένοι (για την εποχή) και τα cut-scenes αξιόλογα παρόλο που δεν υπάρχει lip-sync. Τα FMV είναι πανέμορφα και σίγουρα κλέβουν την παράσταση από το πρώτο εισαγωγικό βίντεο. Το κείμενο που εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης μερικές φορές δεν μπορεί να διαβαστεί και τυχαίνει στην οθόνη του χάρτη να είναι κάπως ακαταλαβίστικη που το "S" που υποδεικνύει τα save spots να φαίνεται απλά σαν δυο pixels. Αυτό σίγουρα αποτελεί πρόβλημα ειδικά σε ένα τίτλο αυτού του είδους όπου μπορείτε να σώσετε την πρόοδο σας σε συγκεκριμένα σημεία. Ο χειρισμός δεν είναι καθόλου περίπλοκος καθώς όλες οι κινήσεις πραγματοποιούνται εύκολα με το μόνο μικρό μειονέκτημα ότι από αλλαγή σε αλλαγή των προκαθορισμένων προοπτικών της κάμερας μπορεί να χορέψετε λίγο σαν τον αξέχαστο Michael Jackson.


 In conclusion, το Dino Crisis είναι σίγουρα ένας τίτλος που θα σας χαρίσει μια πολύ καλή εμπειρία η οποία είναι αρκετά εθιστική και αποτελεί ουσιαστικά μια από τις καλύτερες εμφανίσεις δεινοσαύρων στις οθόνες μας.




Το Dino Crisis αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Capcom αρχικά στο PlayStation το 1999 και αργότερα, το 2000 στο Dreamcast και στα PC.

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

Constantine


Μιας και ο Keanu Reeves είναι της μόδας, θυμήθηκα το Constantine, το videogame που βασίζεται στην ομώνυμη ταινία.

Ο παράδεισος, αν και ασφαλής και χωρίς βασανιστήρια, φαντάζει κάπως... βαρετός. Από την άλλη η κόλαση πονάει αλλά τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Ο John Constantine ξέρει πολύ καλά που θέλει να πάει και ο προορισμός του δεν είναι ο διάολος. Άλλωστε έχει ξαναπεράσει από κει.



Ο καθένας σας γεννιέται με κάποιο ταλέντο, από το να γυρίζει τη γλώσσα του ανάποδα μέχρι το να δένει τα κορδόνια του με το ένα χέρι... Το ταλέντο του Constantine είναι ότι μπορεί να βλέπει τους σκοτεινούς δαίμονες που ακροβατούν μεταξύ κόλασης και παραδείσου. Το αποτέλεσμα είναι ότι θέλει πάση θυσία να αποφύγει την κολασμένη πλευρά της μεταθανάτιας ζωής. Δυστυχώς είναι λίγο ευέξαπτος και από τη μια θέλει τον παράδεισο αλλά από την άλλη δεν είναι διατεθειμένος να καλοπιάσει το Θεό για να εξασφαλίσει μια θέση. Η θέα δαιμόνων μπορεί να κλονίσει την πίστη για ένα φιλεύσπλαχνο Υπέρτατο Ον, όμως υπάρχει και το μικροπρόβλημα του προχωρημένου καρκίνου των πνευμόνων... Ο Constantine είναι μανιώδης καπνιστής, αλλά η τύχη φαίνεται ότι του γύρισε την πλάτη.


Κερδίζοντας το ψωμί του ως υπερφυσικός detective, ο Constantine προσεγγίζεται από μια αστυνομικίνα που του ζητάει να ερευνήσει την αυτοκτονία της αδερφής της. Προσθέστε σ'αυτό και την κόλαση και ιδού, χαμός.

Η δράση του Constantine θυμίζει αυτή του Max Payne, με τρέξιμο και πυροβολισμούς. Για τους αυτόχθονες της κολάσεως θα χρειαστείτε ένα μεγαλύτερο οπλοστάσιο. Εδώ θα σας βοηθήσει ο Beeman, ένα τυπάκι οπλισμένο σαν αστακός με gadgets που εξολοθρεύουν δαίμονες. Χάρη σ'αυτόν, ο Constantine θα συγκεντρώσει μια σειρά όπλων κατά τη διάρκεια του gameplay, καθένα από τα οποία καταμαρτυρεί μια χαλαρή εκπροσώπηση του θρησκευτικού σας δόγματος... Πρώτα έχετε την κατάρα των Μαγισσών (Witchers Curse), που μοιάζει με handgun, ενώ υπάρχει και ο Σταυρωτής (Crucifier). Αυτό μοιάζει με αυτόματο, αλλά αυτόματο που εκτοξεύει καρφιά από τα σώματα μαρτύρων! Holy shit! Για να κλείσουμε τριάδα, θα αναφέρω και την "Ιερή καραμπίνα"! Δεν είναι απλή καραμπίνα, αλλά ένα όπλο που ρίχνει πυρά στο σχήμα του σταυρού. Δηλαδή κάθε φορά που πυροβολείτε λέτε και "Καλό Πάσχα";!


Υπάρχουν και πιο κλασσικά όπλα που έχετε συναντήσει στο παρελθόν σε παρόμοιους τίτλους αλλά μη ξεχνάτε ότι ο Constantine έχει και υπερφυσικές ικανότητες. Αυτές θα σας φανούν αρκετά χρήσιμες καθώς για να εξοντώσετε κάποιον δαίμονα δεν χρειάζεται πάντα ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ αλλά μια άλλη διαφορετική χριστιανική αντιμετώπιση. Κάποιοι δαίμονες καταλαμβάνουν τα σώματα των ανθρώπων και θα πρέπει να τους εξορκίσετε. "The power of Christ compells you!" και τα συναφή δηλαδή. Για να πετύχετε τα ξόρκια σας πρέπει να ολοκληρώσετε με επιτυχία τα γνωστά και μη εξαιρετέα QTE's και να το καταφέρετε θα νιώσετε σαν παπάς...

Το Constantine είναι σε μεγάλο βαθμό το game της ταινίας, με cut-scenes που την ακολουθούν πιστά και με πολύ καλή αφήγηση (όχι από τον Keanu, ευτυχώς) που πετυχαίνει να μπάσει τον gamer στο story. Όπως και η ταινία, σε κάποιες φάσεις η εμπειρία γίνεται παθητική. Πολλές ενέργειες είναι αυτόματες π.χ. άλματα, σκαρφάλωμα και σκύψιμο. Η απόπειρα να δοθεί στο τίτλο μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, το κάνει ακόμα πιο γραμμικό. Για να είμαι ειλικρινής, σαν σύνολο το Constantine πάσχει από τo movie-to-game-syndrome. Υπάρχουν έντονες κάποιες προχειρότητες και προβλήματα όπως σε ένα διάδρομο όπου οι "σωστές" πόρτες ανοίγουν αυτόματα ή όταν κλείνεστε σε μια γωνία, υπάρχει μια ενοχλητική τάση να γίνεται zoom σε 1st person. Αυτό μάλιστα είναι αρκετά ενοχλητικό καθώς ο λόγος για τον οποίο βρίσκεστε εκεί είναι επειδή σας έχουν στριμώξει! Άρα, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε εκείνη τη στιγμή είναι να μειωθεί η ορατότητά σας!


Πέρα απ'όλα αυτά, το Constantine δεν είναι άσχημο. Τα όπλα είναι αρκετά έως πολύ καλά, ενώ η θέα ενός δαίμονα να τινάζεται στον αέρα από μια ριπή σε σχήμα σταυρού ή από "ιερά καρφιά" κάνει τη διαφορά. Τα ξόρκια θα σας φτιάξουν και δένουν ωραία με το πιστολίδι, ειδικά όταν μέσα στο χαμό εξαπολύετε και εκείνο το δύσκολο εξάγωνο. Ένας 3rd person action horror τίτλος με έμφαση στη δράση παρά στην επιβίωση.


Το Constantine αναπτύχθηκε από τη Bits Studios και κυκλοφόρησε από τη SCi Games για PlayStation 2, Xbox και PC στις 4 Μαρτίου 2005.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Πόσο να αντέξει κανείς;



Καλώς ή κακώς έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή όλων μας όπου πρέπει να αποχωριστούμε κάτι. Είτε είναι κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, είτε κάποια αντικείμενο, είτε το οτιδήποτε σίγουρα θα σας στεναχωρήσει (ανάλογα τη περίπτωση βέβαια). Ο λόγος που γράφω αυτό το post είναι επειδή πριν από ένα μήνα περίπου αποφάσισα να σταματήσω να γράφω σε ένα από τα μεγαλύτερα site της χώρας μας. Με πείραξε που τελικά το αποφάσισα και το έκανα αλλά όταν υπάρχουν άλλες προτεραιότητες (και όχι υποχρεώσεις) πρέπει να κοιτάς πάντα τι είναι πιο σημαντικό για σένα. Έτσι, προτίμησα τον χρόνο που διέθετα για το συγκεκριμένο site να τον διαθέσω σε πιο άμεσα και σημαντικά πράγματα τα οποία ένιωθα ότι τα παραμελούσα ενώ δεν έπρεπε. Να φανταστείτε ότι στο blog έχω να γράψω από το 2018 όπου είχα αραιώσει αρκετά τα post λόγω του site.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι θα είμαι 100% ενεργός εδώ όπως στις αρχές αλλά που και που όλο και κάτι θα ποστάρω. Κυρίως retro πράγματα και καταστάσεις οπότε όποιος ενδιαφέρεται ας με ακολουθήσει.

Μπορεί και να ανέβει και κανένα video, u never know...