Ratchet & Clank

Το νέο Ratchet & Clank κυκλοφορεί ήδη για το PlayStation 4 και η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους. Οπότε, τι καλύτερο από μια αναδρομή στο θρυλικό ντεμπούτο της σειράς που έκανε θραύση στο PlayStation 2;

Από όποια πλευρά κι αν το δείτε, το Ratchet & Clank πέρα από ένα υπέροχο videogame, καταφέρνει και ξεφεύγει από τα λάθη που έχουν άλλα σύγχρονα platform games. O τίτλος που αναπτύχθηκε από τη θρυλική Insomniac Games μας μεταφέρει σε μια φανταστική, εθιστική και άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους.

Ο Ratchet είναι ένας εξωγήινος (κάτι σαν αιλουροειδές) o οποίος είναι ξετρελαμένος με τη τεχνολογία. Την ώρα που φτιάχνει το διαστημόπλοιο του, σκάει από τον ουρανό ένα μικρό ρομποτάκι, ο Clank. O Clank περιγράφει με τραγικό τρόπο τι συμβαίνει στο κόσμο με αποτέλεσμα να πηδήξει στη πλάτη του Ratchet και στη συνέχεια ξεκινούν μαζί μια περιπέτεια όπου πρέπει να σώσουν το κόσμο από ένα διαβολικό κακό επιχειρηματία, τον Drek, ο οποίος θέλει να κατακτήσει το κόσμο για να βάλει σε εφαρμογή τα απαίσια σχέδιά του. Ο Ratchet και ο Clank είναι ένα περίεργο δίδυμο και σίγουρα θα σας κεντρίσει τη προσοχή, ειδικά στα cut-scenes. O τίτλος γενικά διαθέτει μια ευχάριστη ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος του, με εντυπωσιακούς χαρακτήρες και ένα καλογραμμένο σενάριο.

Κάθε level στο Ratchet & Clank είναι ουσιαστικά ένας πλανήτης. Ξεκινάτε χωρίς να ξέρετε ούτε καν που θα καταλήξετε μετά. Ενώ η δομή του τίτλου κυμαίνεται όπως άλλα κλασσικά platformers, ο πυρήνας του βασίζεται περισσότερο στις μάχες παρά στα άλματα. Το στάνταρντ όπλο σας είναι ένα τεράστιο γαλλικό κλειδί –πλέον σήμα κατατεθέν της σειράς- με το οποίο χτυπάτε τους αντιπάλους σας, ανοίγετε πόρτες και μηχανισμούς και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και σαν μπούμερανγκ. Επιπλέον, ξεκινάτε και με ένα projectile όπλο και στη συνέχεια αγοράζετε ή και βρίσκετε άλλα άκρως εντυπωσιακά και επικίνδυνα όπλα. Με αυτό το τρόπο, οι developers σας αφήνουν να επιλέξετε το κατάλληλο όπλο για τους κατάλληλους εχθρούς με άμεσο αποτέλεσμα μια ευχάριστη ποικιλία στο gameplay. Όλοι οι εχθροί όταν καταστρέφονται αφήνουν πίσω τους nuts ‘n’ bolts τα οποία τα συλλέγετε για να αγοράσετε διάφορα καλούδια όπως όπλα και πυρομαχικά.

Πέρα από τα όπλα, ο τίτλος διαθέτει και μια ποικιλία από upgrades και gadgets τα οποία θα χρειαστείτε για να λύσετε κάποιους γρίφους. Το swing shot είναι μάλλον το καλύτερο για εμένα καθώς σας αφήνει να πετάγεστε από δω κι από κει γρήγορα ή να μετακινήστε απευθείας από ένα σημείο σε άλλο.

Τα επίπεδα είναι τεράστια, οι λεπτομέρειες απίστευτες και πραγματικά, ακόμα και με πολλούς εχθρούς στην οθόνη, τα frames ήταν σταθερά στα 60 fps! Το soundtrack δένει απίστευτα με τον οπτικό τομέα και οι φωνές των χαρακτήρων είναι απίστευτες! Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα και σήμερα το απίστευτο lip-sync. Τρομερή δουλειά. Όσον αφορά την εκτέλεση των κινήσεων, όλα εκτελούνται απλά και εύκολα. Η κάμερα που και που κάνει τα δικά της, παρόλο που έχετε εσείς τον έλεγχό της, χωρίς όμως να καταντάει εκνευριστική. 

Κάθε level έχει διάφορα objectives, τα οποία μπορείτε να ξεκινήσετε από την αρχική σας θέση. Τα levels είναι σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο που δε θα χρειαστεί σχεδόν ποτέ να κάνετε πισωγυρίσματα από σημεία που έχετε ήδη προσπεράσει. Αρκετά μονοπάτια στο τέλος τους σας επιστρέφουν στην εκκίνηση, ενώ άλλα καταλήγουν σε teleporters ή κάποιου άλλου είδους λύση (ταξί, καλώδια) τα οποία σας επιστρέφουν κι αυτά εκεί. Έξυπνη και αποτελεσματική αυτή η κίνηση καθώς κάνει τη ροή του τίτλου καθόλου κουραστική. 

Γενικά, το Ratchet & Clank δεν είναι δύσκολο, αρχικά τουλάχιστον. Ξεκινάει εύκολα, και θα προχωρήσετε αρκετά χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Στη συνέχεια όμως, η δυσκολία αρχίζει να ανεβαίνει αλλά ποτέ δε φτάνει σε σημείο που να σας αδικεί το ίδιο το παιχνίδι. Επιπλέον, αξίζει να αναφέρω ότι η διάρκειά του ξεπερνάει τις προσδοκίες που πιθανόν να είχατε από games αυτού του είδους. Είναι τεράστιο και δε με κούρασε καθόλου. Το λάτρεψα! Σας πετάει διάφορα από εδώ κι από κει, κάνοντας την αναμονή της τελικής αναμέτρησης ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

Αν και το Spyro the dragon δεν μου άρεσε ποτέ, η Insomniac με κέρδισε με αυτό το πραγματικό διαμάντι για το PlayStation 2. Όποιος ψάχνει για ένα platformer με διάρκεια, θα περάσει τέλεια με αυτό το τίτλο. Το προτείνω ακόμα και σε fans των 3rd-person shooters καθώς έχει αρκετή δράση με όπλα. Στη τελική, το Ratchet & Clank είναι ένα φανταστικό platformer και το θεωρώ, όχι μόνο εγώ αλλά και αρκετοί κριτικοί του χώρου, ως ένα από τα καλύτερα videogames για το PlayStation 2! 

Μη το χάσετε!

To Ratchet & Clank αναπτύχθηκε από την Insomniac Games και κυκλοφόρησε από τη Sony Computer Entertainment για το PlayStation 2 στις 8/11/2002.

Carmageddon: Reincarnation

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ακατάλληλο για ανηλίκους!

To splatter-racer επέστρεψε για τα καλά.

Η τέταρτη συνέχεια της γνωστής vehicular combat σειράς, το Carmageddon: Reincarnation, θα σας κάνει να αναρωτηθείτε: για ποιο λόγο οδηγώ ένα όχημα σκοτώνοντας αθώους περαστικούς και ταυτόχρονα το ηλίθιο χαμόγελο δε φεύγει από το πρόσωπό μου; Και η απάντηση έρχεται αμέσως! Γιατί είναι φριχτά διασκεδαστικό! Αν σας αρέσει αυτή η αρρωστημένη ιδέα και γενικά ο κακός χαμός τότε χρειάζεστε -πέρα από ψυχολόγο προφανώς- το νέο αυτό αριστούργημα της Stainless Games. 

Ύστερα από την κυκλοφορία του Carmageddon II: Carpocalypse Now! για Windows το 1998, η σειρά έμεινε στο απόλυτο κενό. Η τεράστια αποτυχία που είχε ο συγκεκριμένος τίτλος της Interplay έκανε το όνειρο μιας νέας κυκλοφορίας εφιάλτη! 17 χρόνια αργότερα, αφού έφυγε η ρετσινιά, τσουπ! Νέο Carmaggeddon!

Και επειδή τα λόγια είναι περιττά, τσεκάρετε το παρακάτω trailer και δείτε τι διασκέδαση παρέχει αυτό το αγνό και αθώο videogame:

Το Carmageddon: Reincarnation αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από τη Stainless Games στις 21/5/2015 αποκλειστικά για PC μέσω Steam.

Η ιστορία των arcades

Αχ, τα arcades… Άτιμη νοσταλγία...

Αν είστε κάποιας ηλικίας τότε σίγουρα δε μπορείτε να ξεχάσετε την 8-bit μουσικούλα, τον ήχο των κερμάτων που πέφτει στις εσοχές και τη περίεργη ατμόσφαιρα που επικρατεί σ’ένα χώρο όπου ο μοναδικός φωτισμός προέρχεται από τις CRT οθόνες. Ναι, arcades υπάρχουν ακόμη και σήμερα σε mall και σινεμά, αλλά η χρυσή εποχή τους έχει τελειώσει. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι παίζουμε στα σπίτια μας, ή στις man-caves (playrooms ή καθιστικό). Σίγουρα, τα σημερινά videogames είναι ανώτερα όσον αφορά το τεχνικό τομέα, το βάθος και τη πλοκή που διαθέτουν, αλλά είναι αυτό το «κάτι» που σε κέρδιζε εκείνη την εποχή. Γι’αυτούς που θέλουν να ταξιδέψουν στο παρελθόν ή γι’αυτούς που θέλουν να μάθουν για τα arcades γενικότερα, θα σας περιγράψω τι συνέβη με την άνοδο και τη πτώση του arcade gaming.

H original Midway (1920’s)

Πριν δημιουργηθεί η Midway Games, Inc., υπήρχαν τα midway games. Μπασκέτες, shooting galleries, συσκευές που λέγανε τη μοίρα (όπως στη ταινία BIG) και άλλα μηχανικά θαύματα είχαν τη τιμητική τους στα κέντρα ψυχαγωγίας του Coney Island μέχρι και του Euclid Beach Park στο Cleveland.

Baffle Ball (1931)

Ο David Gottlieb δεν είχε τη παραμικρή ιδέα ότι φτιάχνοντας το Baffle Ball θα δημιουργούσε μια ολόκληρη βιομηχανία. Αυτό το παιχνίδι ήταν εντελώς μηχανικό και ήταν τόσο καλό και πετυχημένο που ο Gottlieb άρχισε τη μαζική παραγωγή τέτοιων μηχανημάτων-εννοείται ότι υπήρξαν και μιμητές με μηνύσεις και ιστορίες για αγρίους. 

O Hochberg και το Cavalier (1961)

Ο προπάππους της videogaming βιομηχανίας Joel Hochberg, ξεκίνησε τη καριέρα του σαν επισκευαστής ηλεκτρονικών. Το 1961 προσλήφθηκε από τη New Plan Realty, η οποία έχτιζε το Cavalier, ένα τεράστιο εστιατόριο 2.500 τ.μ με arcades, το πρώτο στο είδος του!

Η γέννηση των coin-up (1972)

Το πρώτο coin-operated video game δημιουργήθηκε από τον Ted Dabney και τον Nolan Bushnell. Το όνομά του; Pong. Με το Pong έδωσαν στη βιομηχανία των arcades μια ώθηση που την χρειαζόταν 100% και σύντομα, μαγαζιά σαν το Cavalier άρχισαν να εμφανίζονται παντού. (Σαν τα Mikel ένα πράγμα!)

Chuck E.Cheese’s (1977)

Ο Bushnell άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο μοναδικός τρόπος για να πιάσει μεγαλύτερο κοινό ήταν να νομιμοποιήσει κανονικότατα την arcade βιομηχανία. Έτσι, η λύση ήρθε με το Chuck E.Cheese’s, ένα arcade/restaurant σαν το Cavalier το οποίο είχε και κάτι σαν λούνα πάρκ για τους μικρούς μας φίλους.

Space Invaders (1978)

Όταν κυκλοφόρησε το Space Invaders στην Ιαπωνία έγινε πανικός που μέχρι και παντοπωλεία αφαιρούσαν χώρο προϊόντων για να τοποθετήσουν arcade μηχανήματα. Όταν έφτασε στις Η.Π.Α το 1979 είχε την ίδια τρομερή επιτυχία! Το μέρος στο οποίο θα έβρισκες σίγουρα το Space Invaders ήταν το Chuck E.Cheese’s το οποίο έγινε τόσο διάσημο που ο Bushnell άρχισε να πουλάει franchise.

Η πτώση (1984)

Οι home entertainment κονσόλες ξεκίνησαν να μπαίνουν για τα καλά στα νοικοκυριά με αποτέλεσμα οι gamers να μην αφήνουν τους καναπέδες τους για να παίξουν τις τελευταίες κυκλοφορίες. Με αυτή τη κίνηση ήρθε και το τέλος των Chuck E.Cheese’s. Το Μάρτιο του 1984, η Pizza Time Theaters, η εταιρεία πίσω από τα Cheese’s restaurants, χρεωκόπησε.

Η ύστατη πνοή (αρχές 90’s)

Με τη κυκλοφορία των two-player fighting games όπως το Street Fighter II και το Mortal Kombat, τα arcades ξεκίνησαν να παίρνουν πάλι τα πάνω τους. Αλλά με τη κυκλοφορία των 16-bit κονσολών το 1994, όποιες ελπίδες αναβίωσης υπήρχαν, σβήστηκαν οριστικά. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες τα περισσότερα μαγαζιά με arcades έκλεισαν. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα, που είχαμε την γελοία ιστορία με τα «φρουτάκια» που είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, αρκετός κόσμος έβαλε λουκέτο και έπαθε ζημιά. Πλέον τα arcades είναι παρελθόν και μπορείτε να τα βρείτε όπως ανέφερα και στην αρχή, σε mall, πανηγύρια ή στη συλλογή κάποιου συλλέκτη.

Αν θέλετε να παίξετε arcades στο σπίτι σας, έχετε το νου σας στα λεγόμενα του Omnibot. 
Θα επιστρέψει με λύση σύντομα στις οθόνες σας!

Skullmonkeys

Ένα παράξενο, πλην εντυπωσιακό platformer, φτιαγμένο από 3D πλαστελίνη! WTF?!

Ο σατανικός Klogg κατάφερε να επιστρέψει στον πλανήτη Idznak, όπου κατοικούν τα άγρια πλάσματα Skullmonkeys, και κατάφερε να τα πείσει να κηρύξουν πόλεμο στον Neverhood, τον πλανήτη του ήρωά μας. Ο Jerry-o, το μοναδικό καλό Skullmonkey, στην προσπάθεια του να αποτρέψει την καταστροφή, καλεί γρήγορα τον Kleymen, τον πρωταγωνιστή μας, για να σώσει την κατάσταση.

Η εισαγωγή του παιχνιδιού είναι πολύ πρωτότυπη. Η όλη τεχνική του animation δεν βασίζεται σε σύγχρονες τεχνικές rendering, αλλά σε μια παλιότερη μέθοδο η οποία σχετίζεται με την πλαστελίνη. Το αποτέλεσμα; Θαυμάσιο. Εντάξει, δεν είναι δυνατό να αρέσει σε όλους, όμως σίγουρα αποδίδει μια πρωτότυπη αίσθηση ρεαλισμού, καθώς όλα είναι δουλεμένα -ή μάλλον πλασμένα- στο χέρι. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι και οι χαρακτήρες παίρνουν ζωή κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Συνεπώς, το animation είναι πολύ καλό, σχεδόν άψογο.

Σε κάθε level σκοπός σας είναι να εξοντώσετε όλα τα Skullmonkeys που σας εμποδίζουν. Τα Skullmonkeys είναι πιθηκοειδή πλάσματα με κρανία αντί για κεφάλια (και μετά θεωρείται περίεργο εμένα, ένα robot που γράφει για retro games). Μερικά είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν και δεν θα σας γίνουν μεγάλος μπελάς, ενώ άλλα κουβαλάνε διάφορα αντικείμενα ή και ασπίδες που τα κάνουν άτρωτα για μερικά δευτερόλεπτα.

Όσον αφορά τη διάρκεια του τίτλου, στο Skullmonkeys υπάρχουν 100 επίπεδα διαρκούς δράσης με 2D προοπτική. Τα backgrounds είναι εντυπωσιακά, παρουσιάζοντας μεγάλη ποικιλία σε θέματα και καταφέρνουν να αποδώσουν με μεγάλη άνεση το κλίμα που αρμόζει στο τίτλο. Μόλις εξοικειωθείτε με όλα τα παράξενα στοιχεία του gameplay, όπως τα αλλόκοτα όπλα με τις περίεργες ονομασίες (π.χ.Phart Head) δεν θα συναντήσετε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.

Όμως, όπως όλα τα videogames άλλωστε, έτσι και το Skullmonkeys έχει τα αρνητικά σημεία του. To πιο σημαντικό είναι το χαμηλό επίπεδο δυσκολίας. Μόνο αν δεν έχετε καλά αντανακλαστικά χάνετε. Όταν συνηθίσετε το χειρισμό και μάθετε ορισμένες στρατηγικές, είναι απλώς θέμα χρόνου να το ολοκληρώσετε.

Ύστερα από μερικές ώρες, θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε περάσει με άνεση 20 levels! Όπως φαίνεται, οι developers υπολόγισαν τη συγκεκριμένη ευκολία, γι' αυτό και μεγάλωσαν τη διάρκειά του.

Παρ' όλα αυτά, το Skullmonkeys παραμένει ένα από τα λίγα εξαίσια platformers -μαζί με το Abe's Odyssey- που έχουν κυκλοφορήσει για το Playstation. Αν δεν το αγοράσετε, τουλάχιστον σιγουρευτείτε ότι του έχετε αφιερώσει ένα δεκάωρο κατ' ελάχιστο. Πιστέψτε με, αξίζει.

To Skullmonkeys είναι το sequel του adventure game, The Neverhood. O τίτλος αναπτύχθηκε από την The Neverhood Inc και κυκλοφόρησε στις 20/2/1998 από την Electronic Arts για το PlayStation.

Another World

Τα old school platform games ήταν συνήθως βασισμένα στο jump & run, μέχρι που κυκλοφόρησε το Prince of Persia και πρόσθεσε τη σκέψη και το σχεδιασμό για τη πρόοδο σας στο παιχνίδι. Έτσι, με αφορμή αυτού του γεγονότος, άρχισε να ανθίζει ένα sub-genre του είδους που συνήθως είναι εκνευριστικά δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και πρωτότυπο. Ουσιαστικά ανταμείβει τη προσπάθεια κάθε gamer. Τι είναι αυτό; Τα cinematic platformers.

Αν και αυτό το είδος γεννήθηκε από τον πρίγκηπα, κάθε φορά που ακούω τον όρο αυτό, αμέσως στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα του Another World.

Κανένα game εκείνης της εποχής δε μπορούσε να συνδυάσει το gripping, και τη τρομερή πλοκή με το πολύ εθιστικό action-based gameplay.

Η μαγεία που διαθέτει ο τίτλος όμως, ακόμη και σήμερα, κρύβεται αλλού. 

Αν προσπαθήσετε να εξηγήσετε την ιστορία και το gameplay του τίτλου σε κάποιον που δε γνωρίζει καν την ύπαρξή του, αυτό το άτομο θα δυσκολευτεί να χωνέψει ότι όλα αυτά δένουν τόσο καλά, γιατί στη τελική, ο τίτλος είναι ένα platformer.

Πώς να περιγράψει κανείς μια ιστορία η οποία αφορά μια περίεργη φυλή εξωγήινων, έχει διάφορες ανατροπές και στιγμές που αναδεικνύονται συναισθήματα που αφορούν φιλία και συγκίνηση; Και όλα αυτά χωρίς το παραμικρό διάλογο; Ούτε καν text! Πώς μπορεί να είναι συγκινητικό και με πλοκή αυτό το videogame; Κι όμως.

Το Another World είναι διάσημο για το ποικίλο gameplay που διαθέτει. Ειδικά για την εποχή του, είχε το πιο πλούσιο gameplay από όλα τα platform games της εποχής. Η δημιουργικότητα που πλαισιώνει το τίτλο είναι πραγματικά το κάτι άλλο με original, απαιτητικό σύστημα μάχης, διάφορα puzzles, χρονικά περιθώρια κτλ. Κι όλα αυτά πραγματοποιούνται με τη χρήση των πλήκτρων κατεύθυνσης και 2 επιπλέον κουμπιών!

Ο Eric Chahi είναι ένας τρομερός video game designer. Είναι πραγματικά απίστευτο ότι μόνο ένας άνθρωπος κρύβεται σχεδόν πίσω από αυτό το εκπληκτικό αριστούργημα. Το όραμα του Chahi, η φαντασία του και το ταλέντο του είναι πραγματικά αυτά που κρύβονται πίσω από το Another World.

Είναι ολίγον τι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το 1991 -πάνω που ξεκίνησε η νέα VGA technique- το Another World μας ταξίδεψε στο μέλλον με τα ωραία γραφικά και τα απίστευτα backgrounds με τα μοναδικά τοπία και χρώματα. Τι να πρωτοπώ και για τα full-screen cut scenes; Απίστευτα! Ακόμη και σήμερα, πιάνω τον εαυτό μου να νοσταλγεί το πρώτο level, μόνο και μόνο για να δω το πρωταγωνιστή μας, Lester, να έρχεται αντιμέτωπος με έναν τεράστιο εξωγήινο αρκούδο!

Το αρνητικό όμως που έχει ο τίτλος είναι ότι δεν συνιστάται σε gamers που δεν αντέχουν καμία μορφή trial-and-error. Αυτοί θα εκνευριστούν αμέσως καθώς το Another World είναι γεμάτο με τέτοια. Ειδικά σ'ένα σημείο όπου ο Lester πρέπει να περάσει από ολόκληρο αποχετευτικό σύστημα (όχι του Βυζαντίου που έλεγε και ο Κατακουζινός), αν χάσετε, πρέπει να ξεκινήσετε το σημείο πάλι από την αρχή! (εκτός εάν είστε τυχεροί και τα καταφέρετε με τη πρώτη- δε παίζει με τίποτα) Αλλά έτσι είναι και η ίδια η ζωή. Αν δε κάνεις λάθος, πώς θα μάθεις το σωστό; Άρα, αν είστε ανυπόμονος gamer, διαλέξτε κάτι άλλο.

Γενικά το Another World είναι ένα μοναδικό φαινόμενο. Μια μινιμαλιστική ιδέα ενός δημιουργού η οποία ήταν ένα πραγματικό επίτευγμα στο τομέα του gameplay αλλά και με κινηματογραφικότητα που άνοιξε νέους ορίζοντες στο είδος. Σήμερα, καθώς κοιτάζω πίσω στο χρόνο το Another World, απορώ πως συνέλαβε την ιδέα ο δημιουργός. Εξωπραγματικό!

To Another World αναπτύχθηκε από τον Éric Chahi και κυκλοφόρησε το 1991 από την Delphine Software για Amiga, Atari ST, Apple IIGS και DOS. 

First posted in Gameworld.gr on  9/4/2016 

Apocalypse

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε αυτός ο τίτλος, αρκετά περιοδικά του χώρου γράφανε σε μια παράγραφο το πολύ, review. Αρχικά, όλα τα μέσα μας είχαν προετοιμάσει για το Apocalypse λέγοντας ότι θα ελέγχετε ένα χαρακτήρα ο οποίος θα συνοδεύεται από τον ένα και μοναδικό Bruce Willis. Η τελική κυκλοφορία τα διέγραψε όλα καθώς, πιθανόν λόγω χρονικής πίεσης, ο πρωταγωνιστής έγινε ο Bruce και ο συνοδός εξαφανίστηκε.

Για πάμε να δούμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται. Έχετε τον έλεγχο του Trey Kincaid, ενός επιστήμονα επαναστάτη ο οποίος φυλακίστηκε από έναν εκδικητικό Πλανητάρχη, ο οποίος κάνει κουμάντο μαζί με έναν άλλο μυστήριο τύπο. Λίγο αργότερα μαθαίνετε ότι αυτοί οι δυο φτιάχνουν τους δικούς τους 4 καβαλάρηδες της Αποκάλυψης! Και αμέσως μετά από αυτή τη σκηνή, αναλαμβάνετε δράση.

Οι fans του Smash TV και του Robotron θα νιώσουν σαν το σπίτι τους. Ειδικά αν θέλετε να παίξετε με το DualShock τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα και εύχρηστα. Το αριστερό stick ελέγχει τη κίνησή σας ενώ το δεξί πυροβολεί στη κατεύθυνση που το στρέφετε. Άλμα και αλλαγή όπλων πραγματοποιούνται με τα shoulder buttons. Μόλις συνηθίσετε τον έλεγχο, θα πιάσετε τον εαυτό σας να κοροϊδεύει τους εχθρούς σας καθώς περιστρέφεστε γύρω τους σαν μανιακός.

Τα γραφικά είναι πάρα πολύ καλά αν και υπάρχει έντονη πτώση των frames όταν επικρατεί πανικός. Ο ήχος είναι πολύ καλός σε γενικές γραμμές, τα όπλα ακούγονται αρκετά καλά και ταιριάζουν απόλυτα με το θέαμα που προκαλούν. Που και που πετάγονται και κάποια full motion videos σε banners τα οποία είναι μικρά spot από μουσικά video clip. System of a Down, Snot, Gearwhore και μερικά ακόμα προσθέτουν στο soundtrack το οποίο ταιριάζει γάντι με την ατμόσφαιρα του τίτλου. O Bruce Willis δίνει ρεσιτάλ με κορυφαίες ατάκες όπως το "Suck on this" όταν πετάτε χειροβομβίδα και γενικά πετάει τρελά ευφυολογήματα γιατί είναι ένας crazy bad-ass m*********. Η τραγουδίστρια των Poe, πέρα από video clip κατά τη διάρκεια του gameplay, εκτελεί και χρέη πρώην φιλενάδας του Bruce και όχι μόνο. Spoilers δε κάνω.

To level design δεν είναι κακό. Από φουτουριστικές φυλακές μέχρι και nightclub νεκροταφεία, θα δείτε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι σαν να πήρε η Neversoft το gameplay του Robotron και το τοποθέτησε σε μια πιο free-roam περιοχή ενώ ταυτόχρονα πρόσθεσε και μερικά στοιχεία platform, έτσι, για ποικιλία. Η κάμερα αλλάζει ανάλογα με το σημείο που βρίσκεστε αλλά αυτό δεν είναι πολύ κακό καθώς βολεύει αφάνταστα. Σχεδόν, καθώς δεν είναι όλα τέλεια. Κατά τη διάρκεια του gameplay, υπάρχουν στιγμές που θα σιχτιρίσετε άσχημα με μερικές επιλογές που κάνει η κάμερα με εκνευριστικό αποτέλεσμα τις βουτιές στο κενό και τα άδικα restart.

Ακόμη, αρκετά από αυτά που λέει ο Bruce θα αρχίσουν να σας κουράζουν καθώς, όπως ανέφερα και στην αρχή, ο φίλος μας είχε αρχικά το ρόλο του συμπρωταγωνιστή. Οι ατάκες που είχαν ηχογραφηθεί για αυτό το ρόλο έμειναν αυτούσιες και θα αρχίζετε να αναρωτιέστε για ποιο λόγο μιλάει τόσο πολύ στον εαυτό του. Μήπως είναι crazy; Αρπάξτε κάποια health packs και θα καταλάβετε τι εννοώ. Εντωμεταξύ, όσο προοδεύετε στο παιχνίδι, θα συνειδητοποιήσετε ότι μέχρι τη μέση είναι αρκετά καλό ενώ μετά αρχίζει και κάνει "κοιλιά". Δε λέω ότι είναι κακό, απλά κάποια platform σημεία προς το τέλος το κάνουν άσκοπα δύσκολο.

Ειλικρινά, ακόμα και σήμερα δε μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έγινε επιτυχία. Δεν είναι το videogame που θα σας προσφέρει άπειρες ώρες διασκέδασης, αλλά είναι ότι πρέπει για να ξεδώσετε ευχάριστα μετά από μια δύσκολη μέρα.

To Apocalypse αναπτύχθηκε από τη Neversoft και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1998 από την Activision αποκλειστικά για το PlayStation.

Ridge Racer

 Ridge Racer για το PSP.

Μπαίνω απευθείας στο ψητό: εξαιρετικά ανεπτυγμένος τεχνικός τομέας με δώδεκα από τις χαρακτηριστικότερες πίστες της σειράς, κάτι σαν «best of», με ρεαλιστικούς χρωματισμούς, έμφαση στις διαβαθμίσεις του ηλιακού φωτός ανάλογα με τη χρονική στιγμή της ημέρας και τις επιπτώσεις που έχουν αυτές στην απεικόνιση του περιβάλλοντος. Παύση, loading. Και πάμε πάλι.

Το frame rate διατηρείται στα 60 fps, τα διάφορα οπτικά εφέ κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους, το περιβάλλον έχει πολλές λεπτομέρειες και τα αυτοκίνητα είναι καλοσχεδιασμένα και έχουν και αντανακλάσεις. Μικρό loading και συνεχίζω.

Ο ηχητικός τομέας ακολουθεί υψηλά standards με soundtrack που μένει πιστό στο ύφος της σειράς, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να ακούγεται σύγχρονο, και ηχητικά εφέ που χαρακτηρίζονται από ποιότητα. Για να απολαύσετε το μεγαλείο του ήχου, παίξτε το τίτλο με ακουστικά.

Ωστόσο, το Ridge Racer δεν είναι μόνο μια εξαιρετική οπτικοακουστική εμπειρία.  Το drifting, η τεχνική που είναι συνώνυμη με τη σειρά Ridge Racer, έφτασε στο απόγειό της εδώ, στο handheld της Sony. Αφήνοντας το γκάζι ενώ μπαίνετε επιθετικά στη κάθε στροφή, θα διαπιστώσετε ότι πλέον το ποσοστό ελέγχου «συμμαζέματος» του πίσω μέρους του αυτοκινήτου είναι αρκετά μεγαλύτερο αφού οι ενέργειές σας καθορίζουν πλήρως το αν θα βρεθείτε να στριφογυρνάτε για ώρα ή αν θα ξεχυθείτε εντυπωσιακά στη πρώτη θέση. Ακόμα, η αξία του drifting έχει επιπλέον σκοπό, το nitro boosting. Έχετε στη διάθεση σας 3 μπάρες nitro για να γεμίσετε οι οποίες, εφόσον γεμίσουν με τα drift-ιλίκια σας, σας δίνουν λίγη επιπλέον ώθηση η οποία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

Το World Tour, ο πυρήνας του single player mode, είναι μια εκτεταμένη σειρά αγώνων που χωρίζεται σε τέσσερις υποκατηγορίες, οι τρεις πρώτες εκ των οποίων χαρακτηρίζονται από σχετικά χαμηλό βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τα δεδομένα της σειράς, όχι όμως και η 4η. Συνολικά θα τρέξετε σε 46 events, 2-6 αγώνων έκαστο, πράγμα καλό για τη διάρκεια του τίτλου. Να αναφέρω ότι υπάρχει και multiplayer mode μέσω wireless για 8 players παρακαλώ.

Φτάνοντας στη γραμμή τερματισμού αυτής της παρουσίασης καταλήγω στο εξής: το Ridge Racer αποτελεί τη καλύτερη εκδοχή της σειράς μέχρι τότε. Όμορφα γραφικά, ήχος και έντονο και διασκεδαστικό arcade gameplay. Τα νέα στοιχεία δένουν αρμονικά με τα παλιά και τα arcade racing games του PSP έχουν άλλο ένα gem στο κασέ τους. Αν έχετε PSP, πρέπει να το έχετε ήδη στη συλλογή σας.

To Ridge Racer αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από τη Namco στις 1/9/2005 για το PlayStation Portable.

Wario Ware Twisted!

Όταν η Nintendo δημιουργεί ένα επιτυχημένο franchise το εκμεταλλεύεται δεόντως. Αυτό δεν είναι ότι καλύτερο αλλά στη περίπτωση του Wario Ware και τα games που έχουν κυκλοφορήσει υπό το όνομά του, καλά κάνει και συνεχίζει και ασχολείται. Βέβαια, κάθε φορά προσθέτει κάτι καινούριο. Αρχικά, το Wario Ware Inc: Mega Microgames για το GBA φύσηξε ένα νέο αέρα πρωτοτυπίας μαζί με τη μεταφορά του στο GameCube. Μετά ήρθε το Wario Ware Touched! για το DS το οποίο μέχρι και σήμερα είναι στη λίστα με τα must-have games που πρέπει να έχετε για το φορητό σύστημα της Ninty. Με το Wario Ware Twisted! η εμπειρία πάει ακόμα πιο μπροστά.

Η δομή του τίτλου βασίζεται στις αρχές της σειράς. Γνωστοί χαρακτήρες, καθένας με τα δικά του mini-games, οι συλλογές και τα πιο δύσκολα challenges, καθώς και μια σειρά από σουβενίρ που ξεκλειδώνετε ανάλογα με την απόδοσή σας είναι όλα εδώ. Η πρωτοτυπία του τίτλου έγκειται στην ύπαρξη μηχανισμού που σας επιτρέπει να κινείτε τη κονσόλα σας δεξιά και αριστερά για να παίξετε τα διάφορα mini-games! Αυτή η χρήση έχει επεκταθεί και στα μενού, ενώ σε γενικές γραμμές λειτουργεί αρκετά καλά, με ελάχιστα προβλήματα να υπάρχουν σε κάποια δυσκολότερα παιχνίδια όπου ο χρόνος αντίδρασης είναι αρκετά μικρός ενώ η αίσθηση είναι σαφώς καλύτερη όταν παίζετε σε GBA παρά σε DS.

Αυτό όμως που μετράει στη τελική είναι το ηλίθιο χαμόγελο όταν παίζετε αυτή τη δημιουργία της Nintendo. Στο Touched! ήταν αρκετά αστείο να φυσάς σαν παλαβός στο μικρόφωνο για να σβήσεις ένα κερί. Στο Twisted! φαίνεσαι πάλι σαν παλαβός καθώς κουνάς πέρα δώθε τη κονσόλα όσο πιο δυνατά μπορείς με το χαμόγελο του Joker να σχηματίζεται στο πρόσωπό σου!

Η ποικιλία των min-games είναι πάλι αρκετά μεγάλη και πέρα από μια κατηγορία όπου πρέπει να πατάτε μόνο το Α, όλες οι υπόλοιπες απαιτούν κίνηση του GBA που μπορεί να ποικίλει από ελαφρά ως ιδιαίτερα έντονη και πιθανόν να συνδυάζεται και με το πάτημα κάποιου πλήκτρου. Έτσι τη μια προσπαθείτε να ισορροπήσετε μια ομπρέλα στο δάχτυλό σας, την άλλη να πηγαίνετε δεξιά αριστερά για να αποφύγετε ιπτάμενα αντικείμενα και να μη ξεχάσω και τον προσαρμοσμένο τομέα με τα retro-games που έχει ο τίτλος.

Τα γραφικά είναι ιδιαίτερα προσεγμένα, καθώς στο σχεδιασμό των mini-games έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες νοοτροπίες, από απλό σχέδιο στο χέρι, μέχρι κλασσικά 2D γραφικά, γεγονός που έρχεται να προστεθεί στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του τίτλου. Η μουσική και ο ήχος ακολουθούν τα κλασσικά μοτίβα με τη γνωστή κλιμάκωση της έντασης και της ταχύτητας ανάλογα με τη πρόοδο που για ακόμη μια φορά δημιουργεί επιτυχημένα το απαραίτητο άγχος.

Για μια ακόμη φορά, η Nintendo πέτυχε το στόχο της. Ο μηχανισμός ανίχνευσης κίνησης είναι απόλυτα επιτυχημένος και η προσαρμογή του στο τίτλο σχεδόν αψεγάδιαστη καθώς ο Wario και τα mini-games του ήρθαν για ακόμη μια φορά να μας ξετρελάνουν!

To WarioWare: Twisted! κυκλοφόρησε μόνο σε Αμερική και Ιαπωνία από τη Nintendo για το Game Boy Advance το 2005. 

Πού χάθηκαν αυτοί οι παλιόφιλοι;

Ο πιο δημοφιλής προορισμός για παλιές κονσόλες είναι δυστυχώς τα σκουπίδια! Αλήθεια, αν μια παιχνιδομηχανή βγάλει βλάβη σε κάποια στιγμή της ζωής της, η επισκευή της οποίας είναι κατά 99% ασύμφορη, ή αν απλά το παιδάκι που την είχε έγινε άντρας,  αρκετοί επιλέγουν να στείλουν το θρυλικό μηχάνημα στον κάδο  χωρίς να αντιληφθούν καν την πραγματική αξία του. Συνήθως, δεν τους περνά από το νου ότι κάποια στιγμή αυτή η κονσόλα που βιάζονται να ξεφορτωθούν ίσως να αποκτήσει αξία ή ότι η επισκευή της μελλοντικά να είναι ευκολότερη και λογικά φθηνότερη. Προσωπικά, γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι χάσανε τις κονσόλες τους από ατυχές στιγμές στο σπίτι. Κάποιο ξαδερφάκι έτρεξε, κάποιο σκυλάκι πήδηξε, κάποιος γονιός νευρίασε και το αποτέλεσμα ήταν RIP ή σοβαρή βλάβη στο καημένο το μηχάνημα.

Αν μια κονσόλα καταφέρει και γλιτώσει τη χωματερή, τότε το μέλλον της ανήκει. Τα σημεία στα οποία μπορεί να εντοπιστεί ένα παλιό σύστημα ψυχαγωγίας, home console ή handheld, είναι τρία:

1)Σε συλλογές

2)σε εκθέσεις & μουσεία και φυσικά,
3)σε καταστήματα, φυσικά ή ψηφιακά.

 Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε είτε με συλλέκτες, είτε με βαρόνους της κουλτούρας του gaming, είτε απλώς με συναισθηματικούς τύπους που έχουν καιρό να ανέβουν στο πατάρι. Στη δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για συστήματα που έχουν υιοθετήσει εκπαιδευτικό ρόλο, επιμορφώνοντας τους μικρότερους σχετικά με την ιστορία του gaming και χαρίζοντας στους μεγαλύτερους νοσταλγία. Η τρίτη όμως περίπτωση είναι αυτή που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Οι τιμές των παλιών κονσολών στο eBay είναι ιδιαίτερα υψηλές. Ένας Commodore 64 σε άψογη κατάσταση (όσο μπορεί να είναι αυτή έπειτα από 30+ χρόνια) με κουτιά και παρελκόμενα, πωλείται στο eBay γύρω στα 70€. Ένα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι αυτό του κλασσικού Game Boy το οποίο το βρίσκετε εύκολα πλέον στα 25-30€. Αν όμως το αναζητήσετε σε τέλεια κατάσταση, τότε θα πρέπει να στάξετε γύρω στα 500€! Σκεφτείτε ότι το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει με όλα: όσο πιο παλιά είναι μια κονσόλα, τόσο πιο δυσεύρετη είναι. Άρα, είναι αυτονόητο ότι αποκτά μεγαλύτερη αξία που επηρεάζεται φυσικά από την κατάσταση και τη λειτουργικότητά της.

Δεν έχει σημασία όμως αν ένα σύστημα τα πήγε καλά εμπορικά ή όχι: η συλλεκτική του αξία δεν επηρεάζεται από αυτό. Το SEGA Saturn το βρίσκει κανείς ακόμα και με 400€, ωστόσο αν επιθυμεί τη λευκή έκδοση της κονσόλας που διατέθηκε στην Ιαπωνία, τότε η τιμή εκκίνησης είναι τα 700€. Εννοείται βέβαια πως οι τιμές ποικίλουν ανάλογα και τη χώρα απ’ όπου αγοράζετε: μια ιαπωνική έκδοση π.χ., στην Ιαπωνία θα τη βρείτε φθηνότερα απ’ ότι στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ.

Η επετειακή έκδοση για τα 20 χρόνια του PS4 κυκλοφόρησε σε 12.300 τεμάχια. Θα τη βρείτε όμως μόνο στο eBay με 1.000 ευρώ το λιγότερο! Ναι, δεν είναι παλιά κονσόλα, αλλά σε καμιά δεκαριά χρόνια όμως θα το δείτε σε ακόμη υψηλότερη τιμή. 

Trust me. Omnibot knows...

O καλύτερος τρόπος για να ψάξει κάποιος για παλιές κονσόλες δεν είναι μόνο το eBay. Η καλύτερη λύση είναι το game hunting! Βγείτε και πάρτε αμπάριζα παλιά, παραδοσιακά παιχνιδάδικα, ψάξτε αποθήκες και παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι (ακόμα και σε παζάρια), και προσφερθείτε να αγοράσετε σαβούρα μέσα στην οποία είναι πολύ πιθανόν να υπάρχει κάτι ξεχασμένο με σφραγίδα Nortec ή Zegetron. 

Σίγουρα κάτι θα βρείτε.

Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, μια κονσόλα ακόμα και μετά το τέλος της επαγγελματικής της καριέρας, έχει πολλούς πιθανούς προορισμούς. Ο ιδανικότερος όλων είναι στη συλλογή των retro-λάγνων όμως αυτό αν μη τι άλλο απαιτεί προνοητικότητα και χρήμα. Στη τελική να θυμάστε πώς σε 15+ χρόνια, οι σημερινές σας κονσόλες θα θεωρούνται ρετρό. 

Οπότε, δώστε βάση σε αυτά που σας ανέφερα και φροντίστε να μη δω κανένα PS4 ή Xbox One σε κάδο ανακύκλωσης.