Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

LocoRoco


Με μια πρώτη ματιά, το LocoRoco θα σας κάνει τρομερή εντύπωση. Δείχνει αμέσως πρωτοτυπία και μοναδικότητα και σίγουρα η ομάδα ανάπτυξης είχε επενδύσει σε αυτά τα δυο στοιχεία. Πιθανόν να βασίστηκαν και στο πόσο χαριτωμένη εμφάνιση έχει το συγκεκριμένο game για να τραβήξει τα βλέμματα. 

Σ’έναν ήσυχο πλανήτη ζουν οι πρωταγωνιστές μας, τα LocoRoco, κάτι χαριτωμένα πλάσματα που τραγουδούν και θυμίζουν στρογγυλά πουγκιά από αυτά που βρίσκετε στο Μοναστηράκι σε διάφορα καταστήματα τουριστικών ειδών. Φανταστείτε κάτι σαν μπαλάκια με μάτια και στόμα. Ξαφνικά ο πλανήτης τους δέχεται επίθεση από τους διαβολικούς Moja, πλάσματα που μοιάζουν με τους φίλους μας με τη διαφορά ότι θυμίζουν κεφάλια Bob Marley με rasta μαλλί. Σκοπός σας είναι να επαναφέρετε την ειρήνη στο πλανήτη και να τον αποκαταστήσετε διώχνοντας τα Moja. Για να το πετύχετε αυτό, θα χρειαστεί να κινηθείτε γέρνοντας δεξιά και αριστερά κυλιόμενοι στα διάφορα τοπία.


Το LocoRoco αποτελείται από 5 κόσμους με τον καθένα να έχει από 8 levels. Κάθε κόσμος διαφέρει αλλά κάποια levels μοιάζουν μεταξύ τους ως προς το τύπο τους. Για παράδειγμα, σε κάθε κόσμο θα μπείτε μέσα στο πεπτικό σύστημα ενός τεράστιου ζώου. Κι ακόμα δεν έχετε δει τίποτα… 

Εδώ ξεκινά η πρωτοτυπία του τίτλου η οποία έχει ενδιαφέρον καθώς δεν έχετε τον απόλυτο έλεγχο του LocoRoco. Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας τα κουμπιά L1 και R1 γέρνετε τον κόσμο κάνοντας το πλασματάκι σας να γέρνει αντίστοιχα αριστερά και δεξιά. Χτυπώντας ταυτόχρονα τα δύο πλήκτρα, το LocoRoco μπορεί να πραγματοποιήσει άλμα για να περάσει εμπόδια ή να συλλέξει κάποιο αντικείμενο. Υπάρχουν διάφορα collectable αντικείμενα σε κάθε level, με κυριότερα τα μεγάλα πορτοκαλί μούρα, τα οποία είναι ουσιαστικά υποανάπτυκτα Loco. Σε κάθε level είναι διαθέσιμα 20 από αυτά και κάθε φορά που τα συλλέγετε μεγαλώνετε τον όγκο του LocoRoco σας. 

Σε κάποια σημεία ο χώρος είναι αρκετά στενός και λόγω όγκου δεν μπορείτε να εισχωρήσετε και να συνεχίσετε τη περιπέτειά σας. Πατώντας το κουμπί Ο όμως, πέφτει ένας κεραυνός και ξαφνικά το Loco σας διασπάται σε ισάριθμα Locos που έχετε συλλέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κρατώντας το Ο πατημένο μπορείτε να τα συμπτύξετε και να έχετε μερικά μεγαλύτερα ή ένα σαφώς μεγαλύτερο πλάσμα για να συνεχίσετε. Η καλύτερη στρατηγική πάντως είναι να έχετε μόνιμα ένα μεγάλο και στη πορεία να πειραματίζεστε για κάποια κρυφά σημεία που υπάρχουν άφθονα σε κάθε level. Όσο προχωράτε θα συναντάτε και άλλα LocoRoco με διαφορετικό χρώμα και διαφορετικό στυλ τραγουδιού και θα μπορείτε να επιλέξετε με ποιο θέλετε να ξεκινήσετε σε κάθε επίπεδο.


Σκοπός σας είναι να φτάσετε στο τέλος κάθε level αλλά θα συναντήσετε στη πορεία σας διάφορα εμπόδια και εχθρούς όπως τους Moja, οι οποίοι δεν είναι και ο πιο δύσκολος αντίπαλος καθώς με ένα άλμα τους στέλνετε στον Άδη. Βέβαια, ο κύριος σκοπός που στόχευε η ομάδα ανάπτυξης είναι η εξερεύνηση κάθε level και οι πειραματισμοί. Θα χρειαστεί επίσης να μαζέψετε ένα συγκεκριμένο αριθμό LocoRoco για να τραγουδήσουν σε κάποιο φεγγάρι ή σε μια ομάδα με σύννεφα. Εκεί τα LocoRoco τραγουδάνε και μπορείτε να ακούσετε τους χαριτωμένους και παράλογους στίχους τους και να χαμογελάσετε άφοβα. Αφού ξεμπερδέψουν θα ξυπνήσει ένα πλάσμα το οποίο σας μεταφέρει, θα σας ανοίξει το δρόμο ή θα σας αφήσει ένα unlockable κομμάτι για το Loco House για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω. Κρυφά περάσματα, τοίχοι που σπάνε, σημεία που επιπλέετε, όλα αυτά σας ωθούν στο να συλλέξετε LocoRocos, το νόμισμα του τίτλου που λέγεται pickories και να σώσετε και τους μικρούληδες Mui Mui, πλάσματα που θα σας αφήσουν κομμάτια για το Loco House.

To Loco House σας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσετε μια μικρή περιοχή για να γυμνάζονται τα LocoRoco σας. Χρησιμοποιώντας κομμάτια που βρίσκετε στο main game ή μέσω mini-games, με χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα θυμίζει τη γνωστή «δαγκάνα» στα λούνα παρκ, μπορείτε να διαλέξετε διάφορα μεγέθη σπιτιών και στη συνέχεια να τοποθετήσετε πλατφόρμες, spinners που είναι και της μόδας και άλλα. Αφού φτιάξετε το χώρο σας, πατώντας Start εισέρχεται μέσα ένα LocoRoco και το παρακολουθείτε να χοροπηδά από δω κι από κει. Υπάρχουν κι άλλα mini-games όπως το chuppa chuppa και το level-editor που μπορείτε να ξεκλειδώσετε αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ίχνος multiplayer. Μπορείτε να κάνετε share τα δικά σας levels αλλά μόνο αυτό. 

Γενικά το επίπεδο δυσκολίας είναι αρκετά χαμηλό αλλά πέρα από τη βασική ολοκλήρωση του τίτλου, το LocoRoco είναι δημιουργημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να ξαναπαίζετε τα levels για να ξεπερνάτε τα ρεκόρ σας. Ο τίτλος συγκρατεί το πόσα LocoRocο, Mui Mui και pickories έχετε συλλέξει καθώς και το χρόνο ολοκλήρωσης. Για όσους είστε completionists, αυτό είναι σίγουρα ένα επιπλέον θετικό στοιχείο. Θα χρειαστείτε γύρω στις 6 ώρες για το main game αλλά αν θέλετε το 100% προσθέστε σίγουρα καμιά δεκαριά ώρες επιπλέον. 

Ο οπτικός τομέας είναι εξαιρετικός χάρις στα χαριτωμένα και ζωηρά γραφικά του. Τα πρόσωπα των LocoRoco ξεχωρίζουν καθώς το καθένα έχει διαφορετική προσωπικότητα και όλα τα πλάσματα που συναντάτε στη πορεία σας είναι το ίδιο ποιοτικά. Ο τίτλος διαθέτει ένα μοναδικό γραφικό στυλ το οποίο θυμίζει Peppa Το Γουρουνάκι και αποτελείται από απλές πολύχρωμες γραφικές απεικονίσεις, αλλά αυτό που το κάνει και ξεχωρίζει είναι ο τρόπος στον οποίο κινείστε στο κόσμο του. Τα LocoRocos πηδούν, κυλούν και πλάθονται με τέτοια φυσικότητα καθιστώντας το animation πολύ ρεαλιστικό.
 


Η μουσική σε συνδυασμό με τα περίεργα ηχητικά εφέ και τις χαριτωμένες φωνούλες είναι πραγματικά πολύ αστεία. Είναι μια μίξη που περιλαμβάνει αρκετές δόσεις χιούμορ και συναρπαστικής ηχητικής επένδυσης που θα σας θυμίσει έντονα τις φωνές των Minions ή των Rabbids παρέα με νότες από reggae ή chill out μουσικής. Την παράσταση κλέβουν τα στιχάκια των LocoRoco, τα οποία ανήκουν στη φανταστική διάλεκτο που διαθέτει ο τίτλος και των Mojas που σας επιτίθενται φωνάζοντας απειλητικά “Moja, moja!”. Είναι από τις περιπτώσεις όπου σας κολλάνε στο μυαλό εκφράσεις ή στιχάκια όπως τα λόγια του Abe από τη σειρά Oddworld

Το LocoRoco έχει αυτό το «κάτι» που το καθιστά διαφορετικό και πρωτότυπο αλλά στη πορεία, ειδικά αν το παίζετε συνεχόμενα, θα σας φανεί κάπως μονότονο. Όπως και να ‘χει, η εμπειρία που θα αποκομίσετε παίζοντάς το αξίζει. Αν θέλετε να επενδύσετε σε κάτι το διαφορετικό, τότε δοκιμάστε το LocoRoco.


To LocoRoco αναπτύχθηκε από τη SIE Japan Studio και κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το PSP στις 23/6/2006 από τη Sony Computer Entertainment.

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Top 10 Videogame Heroes


Ο καθένας μας θέλει να είναι ήρωας. Ο παντοδύναμος μαχητής που λύνει κάθε πρόβλημα, εξοντώνει τους κακούς και κερδίζει το κορίτσι στο τέλος. Είναι κάτι σαν το American Dream βρε παιδί μου, και παρόλο που συνεχίζει ακάθεκτο και εξελίσσεται δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο με αυτό το συναίσθημα.

Πριν τα videogames, οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, καθόμασταν στα καθίσματα του cinema ή του καναπέ και παρακολουθούσαμε τη δράση να εξελίσσεται μπροστά μας. Τώρα πια τα πράγματα έχουν αλλάξει για τα καλά - εδώ και χρόνια βέβαια- αλλά πλέον είμαστε πρωταγωνιστές σε κόσμους γεμάτους φαντασία, πλοκή και απίστευτων οπτικών εφέ. Με 1st person shooters και action adventure games, τα videogames του σήμερα έχουν ανεβάσει το επίπεδο διασκέδασης στο max. Οι ήρωες διαφέρουν από game σε game με τον καθένα να έχει τη δική του προσωπικότητα και τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Οπότε, τι καλύτερο από ένα Top 10 καλύτερων Videogame χαρακτήρων; Για πάμε να δούμε τους θρυλικούς και διαχρονικούς μας ήρωες!

1 - Solid Snake (Metal Gear Solid series)
Με το πέρασμα των χρόνων ο κύριος υπέστη κάποια makeovers, αλλά παρέμεινε ο πιο κινηματογραφικός ήρωας σε videogame. Σκοτεινός, μυστήριος και με μεγάλη αντοχή και αρκετές ικανότητες, ο Snake είναι ένας πραγματικά badass χαρακτήρας. Έχετε ξαναδεί κάποιον να είναι ταυτόχρονα McGyver και Rambo; Δεν νομίζω.

2 - Cloud Strife (Final Fantasy VII)
«Ένας υπερόπτης και ταυτόχρονα περήφανος ξιφομάχος» θα πείτε με τη πρώτη ματιά. Αλλά… Ο Cloud είναι μέλος μιας elite warrior μονάδας με τη κωδική ονομασία SOLDIER και όταν ανακαλύπτει ότι οι αναμνήσεις του είναι ένα ψέμα, μαθαίνει με τη βοήθεια των φίλων του ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα από δύναμη και φήμη για να είναι κανείς ήρωας. Εξοπλισμένος με ένα υπερβολικά μεγάλο σπαθί, manga καρφί μαλλί και μια cyberpunk μοτοσικλέτα, αποτελεί παράδειγμα απόλυτου ηρωισμού!

3 - Lara Croft (Tomb Raider series)
Πανέξυπνη, ανεξάρτητη και με μπόλικο κουράγιο, η Lara Croft είναι πολλά παραπάνω από ένα γκομενάκι με καυτό σορτσάκι και στενό T-shirt. Η πιο διάσημη γυναίκα χαρακτήρας στο κόσμο των videogames, διαθέτει ακροβατικές ικανότητες, ευλυγισία και δύναμη, Βασικά, από τη στιγμή που ήταν εξώφυλλο στο Time Magazine αξίζει να είναι εδώ σ’αυτή τη λίστα.

4 - Duke Nukem (Duke Nukem series)
Ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν οι ταινίες Evil Dead του Sam Raimi, ο Δούκας είναι μια μείξη υπερβολικής τεστοστερόνης, σεξισμού, καφρίλας, εγωισμού και ατάκας. Καταφέρνει να σας διασκεδάζει με τα ευφυολογήματά του καθώς εξολοθρεύει σε φάση γενοκτονίας αμέτρητες ορδές από εξωγήινες φυλές!

5 - Link (The Legend of Zelda series)
Όταν έκανε το ντεμπούτο του το 1987 στο The Legend of Zelda, ο Link ήταν ένας πολύ αγαπητός ήρωας για σχεδόν 2 ολόκληρες δεκαετίες. Δεν είναι τεράστιος σφάχτης και κάφρος, αλλά αντιθέτως, είναι ευγενέστατος, με τρόπους, ικανότητες και πολύ θαραλλέος. Ειδικά στη τελευταία του περιπέτεια αναδεικνύει για ακόμη μια φορά τα προσόντα του.

6 - Master Chief (Halo series)
Ο δυνατός, λιγομίλητος τύπος. Ο πρωταγωνιστής της σειράς Halo, ο Master Chief, είναι η επιτομή του μυστήριου και σκληρού ήρωα. Αν και δεν έχουμε δει ποτέ το πρόσωπό του, και δε ξέρουμε καν αν ανήκει τελικά στο ανθρώπινο είδος, ξέρουμε ότι έχει 3 πράγματα στο μυαλό του. Cortana, εξόντωση των Flood και των Covenant. Και μετά το Halo 3 κάτι άλλες απαράδεκτες υπάρξεις…

7 - Larry Laffer (Leisure Suit Larry)
Εντάξει, δεν είναι δυνατός. Δεν είναι τολμηρός. Και ναι, δε σκοτώνει χιλιάδες τέρατα ανά μέρα, Αλλά εφόσον επέζησε από γυναίκες που τον χτυπούσαν, τον ξεφτιλίζαν και τον βασάνιζαν, είναι ήρωας. Ποιος άλλος θα μπορούσε να φοράει τέτοιο κουστούμι και να του ταιριάζει γάντι;

8 - Gordon Freeman (Half Life series)
Η πρώτη εντύπωση του πρωταγωνιστή του Half Life δε φέρνει ούτε λίγο σε ήρωα. Με τέτοια γυαλιά και μούσια, μοιάζει με καθηγητή Φυσικής με πτυχίο Ph.D (που εντελώς τυχαία, ισχύει) παρά με έναν άνθρωπο σφάχτη. Είναι περίπλοκος χαρακτήρας και το Half Life έφτασε εδώ που έφτασε χάρη στη πλούσια και ανεπτυγμένη προσωπικότητά του.

9 - Kratos (God of War series)
Πέντε λέξεις χρειάζονται εδώ: Τεστοστερόνη, απληστία, δύναμη, φόνος, badass.

10 - Mario (Super Mario series)
Ελάτε, πείτε μου ότι δε το περιμένατε! Ο πραγματικός Survivor καθώς κατάφερε να αντιμετωπίσει εκκεντρικά τερατάκια, δύσκολες καταστάσεις και γελοίες προκλήσεις όπως κανένας άλλος χαρακτήρας! O Mario είναι πραγματικά ένα αληθινό είδωλο της pop κουλτούρας!


Αξίζει να αναφερθούν: Sonic (Sonic the Hedgehog series), Donkey Kong (Donkey Kong series), Commander Shepard (Mass Effect series), Marcus Phoenix (Gears of War series), Ryu (Street Fighter series), Nathan Drake (Uncharted series).

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Need for Speed Underground 2


I feel the need, the need for speed
Νοέμβριος 2004. Βάσει λογικής, αν διαθέτει κάποιος αυτή τη περιβόητη ανάγκη για ταχύτητα, σίγουρα δεν αγοράζει ένα μικρομεσαίο αυτοκινητάκι, το οποίο, για να γίνει τέρας θα χρειαστεί να ξοδέψει όσο αν αγόραζε εξαρχής μια Lamborghini. Το Need for Speed Underground 2 μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε με ένα μέτριο όχημα και να το εξελίξουμε σε εκπληκτικό βαθμό, χωρίς ιδιαίτερο κόστος.


Η ιστορία μας ξεκινά, ναι καλά διαβάσατε, υπάρχει σενάριο και ταιριάζει γάντι! Καθώς οδηγείτε το Nissan Skyline GT-R στην Olympic City, λαμβάνετε ένα μήνυμα όπου ένας άγνωστος σας λέει να τον συναντήσετε για να μπείτε στην ομάδα του. Καθώς πηγαίνετε, σας καλεί μια αιθέρια ύπαρξη, η Samantha. Πριν αρχίσετε τα δικά σας, όχι δεν είναι αυτή από το Sex and the City. Πού το ξέρω εγώ αυτό; Εχμ, ναι και σας κάλεσε που λέτε η κοπέλα για να σας πει για ένα πάρτι όταν ξάφνου, ΜΠΑΜ! Σας διαλύει ένα μυστηριώδες μαύρο Hummer! Αυτό ήταν απλά ένα flashback. Στο παρόν, φτάνετε στο αεροδρόμιο του Bayview με κλειδιά για ένα Nissan 350Z που σας περιμένει απέξω. Αφού ξεκινήσετε λίγο gameplay το επιστρέφετε στη Rachel, όχι αυτή από Τα Φιλαράκια, και διαλέγετε ένα αυτοκίνητο δωρεάν καθώς δώσατε το Skyline για ανταλλακτικά. Στόχος σας πλέον είναι να γίνετε ο διαβόητος οδηγός που θα εκδικηθεί αυτόν που του διέλυσε το λατρεμένο του αυτοκινητάκι.


Τα modes Circuit, Sprint, Drag και Drift races –διαθέσιμα και στο multiplayer- είναι εδώ και πλέον έχετε μια πόλη στη διάθεσή σας για να εξερευνήσετε. Κάτι όμως που εμένα προσωπικά με ενόχλησε, καθώς το βρήκα κάπως κουραστικό, είναι ότι για ξεκινήσετε κάποιον αγώνα πρέπει να οδηγήσετε σε συγκεκριμένο σημείο της πόλης. Οι περισσότεροι αγώνες είναι marked στο in-game radar, αλλά μερικοί είναι κρυμμένοι και πρέπει να κάνετε αρκετές βόλτες για να τους εντοπίσετε. Επιπλέον, υπάρχουν και τα Underground Racing Leagues (URL), ένα set τουρνουά που διεξάγονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Τυπικά αποτελούνται από ένα έως τρεις αγώνες με εσάς στο τιμόνι εναντίον 5 αντιπάλων. Ανάλογα τη θέση σας συγκεντρώνετε πόντους κλπ. Ακόμη, όταν βολτάρετε, μπορείτε να προκαλέσετε ή να σας προκαλέσουν τυχαίοι οδηγοί σε Outrun Races (Tokyo Highway Battle κανείς;). Νικητής είναι αυτός που πρέπει να προσπεράσει τον αντίπαλο κατά 300m. Για 100% completion πρέπει να κερδίσετε αρκετά outrun καθώς ξεκλειδώνουν διάφορα μοναδικά parts δωρεάν. Γενικά να θυμάστε το εξής: Όσο κερδίζετε έρχονται και τα παρακάτω.


 Έχουμε στη διάθεσή μας όλα εκείνα τα extras όπως αεροτομές, μπούκες και εισόδους αέρα. Οι ζάντες τριών διαστάσεων, προσφορά των μεγαλύτερων κατασκευαστών, είναι και πάλι εδώ. Στο σύνολό τους, οι δυνατότητες μετατροπής δεν ξεφεύγουν και πολύ από τα αναμενόμενα (καλύπτονται όλοι άλλωστε), με μόνη εξαίρεση αυτή της επιλογής μεταξύ εξελιγμένων ηχοσυστημάτων. (Διαβάζει κανένας κάγκουρας, ε;) Στο αμάξωμα μπορείτε να επέμβετε και με νέους, πιο εκκεντρικούς τρόπους. Για παράδειγμα, οι πόρτες. Θέλει κανείς μια gangsta αισθητική του 1940 στο αμάξι; Μπορείτε να βιδώσετε τις πόρτες στην αντίθετη πλευρά για να ανοίγουν ανάποδα. Lamborghini ακούω. Ψαλιδωτές πόρτες. Αμέ, κι αυτές εδώ. Μέχρι και στο HUD μπορείτε να επέμβετε και να αλλάξετε από το φόντο των κοντέρ, μέχρι τα χρώματα στις βελόνες. Οι αισθητικές επεμβάσεις επιτρέπουν κι εδώ τη χρήση της φαντασίας σας για να ξεχωρίζετε πραγματικά στην άσφαλτο. Όλα τα καινούρια parts μπορούν να βαφτούν και επιπλέον, σας δίνεται ξανά μια τεράστια γκάμα από stickers και έτοιμα paint kits. Με όλα αυτά, το Underground 2 σας δίνει μια αίσθηση ευθύνης -πού είσαι Peter Parker- απέναντι στο αυτοκίνητο σας (Mary Jane), αφού μετά από όλες τις μετατροπές, θα αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό αυτό που είστε ή αυτό που θέλετε να γίνετε οι ίδιοι. Προσοχή και μέτρο παιδιά. Πρέπει να έχετε και ένα πρόσωπο στους δρόμους.


Στο τομέα των μοντέλων που θα βρείτε -29 συνολικά- εντύπωση κάνουν τα τιτάνια αμερικάνικα επιβατικά όπως η Cadillac Escalade, το Hummer H2 και η Lincoln Navigator. Αυτοκίνητα που σίγουρα πετυχαίνετε στη Κηφισιά ή και στη Κατεχάκη. Εδώ γελάτε. Μπορεί να μη φτουράνε πολύ σε θέματα αγώνων και ταχύτητας, ιδιαίτερα στο Street X mode, όπου οι κλειστές συνεχείς στροφές δεν τα χωράνε καν, ή στο νέο dragster, όπου σε σχέση με τον original τίτλο έχετε τώρα το πλήρη έλεγχο του τιμονιού και δεν αλλάζετε απλά λωρίδες, όμως μια κατάμαυρη Escalade με ολόχρυσες ζάντες θα σας χαρίσει extra respect αν κοιμάται στο γκαράζ σας. Τα υπόλοιπα μοντέλα κυμαίνονται στα γνωστά Evo, Skyline και Impreza πλαίσια και είναι φυσικά καλοδεχούμενα γιατί δε νομίζω να χάλασαν ποτέ κανέναν. Τι να τα κάνεις όμως, όταν μπορείς να πάρεις το Golf-άκι και να κερνάς σκόνη τους πάντες…


Όλο το σκηνικό του NFS U2 διαδραματίζεται το βράδυ. Τα γραφικά είναι φανταστικά, οι φωτισμοί υπέροχοι και υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες που διακρίνονται εύκολα. Το frame rate μου τα χάλασε λίγο (PlayStation 2 tested) καθώς το μηχάνημα δυσκολεύεται κάπως να ανταποκριθεί σε όλα αυτά. Έχουμε ένα πλούσιο soundtrack, μουσική από Snoop Dogg, Killing Joke και Fluke καθώς και πολλούς ακόμα καλλιτέχνες που καλύπτουν όλα τα γούστα. Οι μηχανές και τα λάστιχα που λιώνουν στην άσφαλτο είναι αρκετά προσεγμένα και οι διάλογοι πραγματοποιούνται από αξιόλογους ηθοποιούς. Έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά καθώς υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα, αλλάζετε μηχανή; Αλλάζει κι ο ήχος. Όσον αφορά το χειρισμό, η οδήγηση είναι εύκολη και υπάρχει αισθητή διαφορά από όχημα σε όχημα. Η ΑΙ είναι αρκετά επιθετική αλλά όχι απαγορευτική σε φάση “δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνάς, δεν περνάς”.



Η πόλη δείχνει πραγματικά πανέμορφη, τα κρατήματα και τα γκάζια είναι εξίσου καλά αλλά η μαγεία παραμένει στις μετατροπές. Η πρόοδος από το προηγούμενο NFSU κάνει αυτό το τίτλο να ξεχωρίζει με διαφορά. Απαραίτητος τίτλος στους racing fans και γιατί όχι, και στους casual gamers.
11.000.000 κόπιες πουλήθηκαν στο κάτω κάτω…

To Need for Speed αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Electonic Arts το 2004 για PC, Game Boy Advance, GameCube, PlayStation 2, Xbox, Nintendo DS καθώς και mobile phones.

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Parappa The Rapper


Σήμερα είπα να ασχοληθώ με τον Parappa The Rapper, ενός cult ήρωα της PlayStation era των ‘90s. Και νιώθω περίεργα καθώς από τη μια τον γουστάρω αλλά από την άλλη με απογοητεύει.

Πρόκειται για έναν αποτυχημένο νεαρό σκύλο ο οποίος δε διαθέτει καθόλου $$$ και περνά το χρόνο του με τους αποτυχημένους φίλους του σε καφετέριες και σινεμά. Ο ανταγωνιστής του, ο Joe Chin που έχει ένα θεληματικό πηγούνι, είναι ένας ελεεινός επιδειξίας που μειώνει συνέχεια το φίλο μας μπροστά στη παρέα του και ειδικά στον έρωτά του, τη Sunny Funny, μια κοπέλα που μοιάζει με μαργαρίτα. Και όταν ζορίζει η κατάσταση, ο Parappa πετάει τη φράση “I gotta believe” και καταφέρνει να αλλάξει τα δεδομένα με ένα πραγματικά απίστευτο τρόπο σε σημείο να αποδείξει ότι είναι άξιος και καλύτερος από τον Joe.


Η κωμικοτραγική μας ιστορία ξεκινά με τον Parappa και τα φιλαράκια του να βγαίνουν από το κινηματογράφο και να κατευθύνονται σε ένα cafe για milkshake. Ξάφνου, έρχονται δυο νταήδες και "χαλάνε" τη μέρα τους αλλά ο Joe Chin, με τη δύναμη και το θάρρος που ο ήρωάς μας δε διαθέτει, έλυσε το πρόβλημα. Στόχος του Parappa είναι να καταφέρει να γίνει ισάξιος και να ξεπεράσει τον Joe έτσι ώστε να κερδίσει τη καρδιά της Sunny. Και όπως καταλαβαίνετε, είναι λογικό όλα τα προβλήματα να λύνονται με ραπ.


Ενώ ο Parappa, οι χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα έχουν πλάκα, το gameplay του τίτλου είναι κακό ή καλύτερα χάλια. Σε κάθε level ο Parappa βρίσκεται με έναν ραπ δάσκαλο ο οποίος θα του μάθει μια τέχνη με τη βοήθεια του hip-hop. Ο δάσκαλος λοιπόν, πετάει ρίμες που εμφανίζονται στο πάνω μέρος της οθόνης που αντιστοιχούν στα διάφορα πλήκτρα του controller. Κάθε level αποτελείται από 4 μαθήματα στα οποία ανεβαίνει σταδιακά ο πήχης της δυσκολίας με τη χρήση όλο και πιο περίπλοκων combos. Σκοπός σας είναι να κάνετε copy/paste το πρότυπο των στίχων πατώντας τα σωστά πλήκτρα στο χρονικό περιθώριο που σας δίνεται αλλά και να απαντήσετε με μια δική σας ρίμα. Ακούγεται αρκετά απλό, αλλά το Parappa The Rapper ψάχνει να βρει το ρυθμό του.


Αν πατάτε τα σωστά κουμπιά τη κατάλληλη στιγμή θα χάσετε και αν αποφασίσετε τη λύση του button mashing, πάλι σκατά. Αυτό που μπορεί να πιάσει είναι να πετάτε διάφορες συλλαβές σε μια αόρατη "χρυσή τομή" που διαθέτει ο στίχος η οποία διαφέρει από level σε level. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να βασίζεστε στη τύχη παρά στα skills σας. Υπάρχουν 4 ratings στη κάτω δεξιά μεριά της οθόνης που απεικονίζουν το πόσο καλά τα καταφέρνετε κατά τη διάρκεια του τραγουδιού (Cool, Good, Bad και Awful) και αν κάνετε 2 συνεχόμενα λάθη σε ολόκληρες ρίμες χάνετε μια βαθμίδα. Αν παραμείνετε στο Bad όταν τελειώσει το τραγούδι ή αν φτάσετε στο Awful πριν τελειώσει τότε game over και φτου κι από την αρχή.
Ενώ ο έλεγχος είναι απλούστατος και δε χρειάζεστε καν να δαμάσετε το σταυρό κατεύθυνσης, δε θα καταλαβαίνετε γιατί χάνετε. Και ξέρετε όλοι που οδηγεί αυτό. Εκνευρισμός και απεριόριστα βρισίδια. Ακόμα και στο Practice Mode δεν εξηγείται ο τρόπος με τον οποίο θα φτάσετε το Cool rating στο οποίο ο δάσκαλος σάς αποχαιρετά και ο Parappa μπαίνει σε trance και ραπάρει freestyle με button mashing! Σε άλλα rhythm games όταν τα πάτε καλά σε κάποιο τραγούδι το απολαμβάνετε αλλά εδώ ο σκυλοπρωταγωνιστής μας το σκοτώνει καθώς ραπάρει σαν κότα με σύνδρομο Tourette που ταυτόχρονα παθαίνει κρίση επιληψίας!


Αν ξεπεράσετε αυτά τα "θεματάκια" τότε θα τσαντιστείτε και με τη διάρκειά του. Μέσα σε μισή ώρα το πολύ μπορείτε να το ολοκληρώσετε. Με μόλις 6 levels στο σύνολο και χωρίς κανένα unlockable δεν θα ξανασχοληθείτε με τις ρίμες του Parappa.

Ο κόσμος του Parappa αποτελείται από χαρακτήρες που θυμίζουν cardboards και διαθέτουν ένα ξεχωριστό στυλ που σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί. Όλα είναι τρισχαριτωμένα και πραγματικά σας προκαλούν να μη χαμογελάσετε. Τα pixels δίνουν και παίρνουν αλλά δεν ενοχλούν καθόλου καθώς είναι ότι πρέπει για τη περίπτωσή μας.

Βέβαια ο πραγματικός πρωταγωνιστής του Parappa The Rapper είναι τα ελεεινά τραγουδάκια που χαρίζουν ανόητα χαμόγελα σε όλους τους ακροατές. Οι στίχοι θυμίζουν Ημισκούμπρια  με όμορφους ρυθμούς και κωμικό περιεχόμενο στους στίχους που θα σας κολλήσουν στο μυαλό όπως τη πρώτη φορά που “έτυχε” να ακούσετε το "10 Ινδιάνοι Μικροί" στο Alter Channel. Επισημάνω το “έτυχε”.


Για αγορά σίγουρα δεν αξίζει αλλά ένα walkthrough θα σας διασκεδάσει με τα χαζοχαρούμενα τραγουδάκια του.


To Parappa The Rapper αναπτύχθηκε από τη NanaOn-Sha και κυκλοφόρησε το 1997 από τη Sony Computer Enterrtainment αποκλειστικά για το PlayStation.

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Oddworld: Abe's Oddysee


Τις τελευταίες μέρες ασχολήθηκα με το Oddworld: New 'n' Tasty στο PS4 και ξάφνου θυμήθηκα ότι έχω να κρατήσω κι ένα blog ζωντανό. Χα χαχα χα που λέει κι ο Abe. Οπότε καταλαβαίνετε ότι θα διαβάσετε την άποψή μου για το Oddworld: Abe's Oddyssee (αν δε το καταλάβατε από το τίτλο της ανάρτησης σταματήστε ότι κάνετε και βγείτε έξω γιατί προφανώς το έχετε κάψει). Τι είναι το game που θα ασχοληθώ σήμερα; Ένα πρωτοποριακό/σατυρικό platform!

Η Oddworld Inhabitants, ομάδα ανάπτυξης του τίτλου, έγραψε. Το σενάριο της σειράς Oddworld παραμένει μέχρι και σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Όλα τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε έναν τεράστιο πλανήτη που ονομάζεται Oddworld και πιο συγκεκριμένα σε μία ήπειρο με το όνομα Mudos. Η Mudos ήταν μία φιλήσυχη περιοχή όπου όλα τα είδη ζούσαν σε αρμονία με το περιβάλλον, μέχρι που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση των Glukkons. Τα Glukkons όντας από την φύση τους άπληστα, συνεργάστηκαν αρχικά με τα Mudokonsτην φυλή του πρωταγωνιστή μας, του Abe, και στην συνέχεια με το πέρασμα του χρόνου τα σκλάβωσαν και τα χρησιμοποίησαν σαν εργατικό δυναμικό. Κάπου εδώ ξεκινάει και η ιστορία μας.


Ο Abe εργάζεται σαν επιστάτης στο μεγαλύτερο εργοστάσιο επεξεργασίας κρεάτων όλου του Oddworld, τη Rupture Farms. Όντας υπάλληλος της χρονιάς, λατρεύει την δουλειά του και δεν θεωρεί πως τα ωράρια ή οι συνθήκες εργασίας του είναι απαράδεκτα. Αντιθέτως, ο ίδιος μας παραδέχεται πως η Rupture Farms έχει τα πιο εκλεκτικά φαγητά σε όλον τον κόσμο. Δυστυχώς ένα από αυτά, το Meech Munchies, σταμάτησε να παράγεται και να διανέμεται διότι το ζώο που χρησιμοποιόταν σαν πρώτη ύλη εξαλείφθηκε.

Στο cult intro του τίτλου, ο Abe κάνοντας το συνηθισμένο του βραδινό γυάλισμα των πατωμάτων του εργοστασίου, τυχαίνει να περάσει μπροστά από μία αίθουσα όπου συνεδριάζουν οι προϊστάμενοί του. Επειδή είναι περίεργος σαν κι εμένα, κρυφακούει τη συζήτηση όπου το αφεντικό του Abe, ο Mullock, όντας δυσαρεστημένος με την χαμηλή παραγωγικότητα της εταιρείας του, παρουσιάζει ένα νέο επικερδές σχέδιο. Η χαμηλή παραγωγικότητα είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα ζώα που χρησιμοποιούνται σαν πρώτες ύλες έχουν φτάσει πολύ κοντά στον αφανισμό και ο Mullock προτείνει την δημιουργία μιας νέας λιχουδιάς με την ονομασία New ‘n’ Tasty, που χρησιμοποιεί για συστατικά τα ...Mudokons!

Όταν το μαθαίνει αυτό ο Αbe πανικοβάλλεται και αρχίζει να τρέχει. Ο φόβος κυριαρχεί στο μυαλό του και το μοναδικό πράγμα που θέλει είναι να δραπετεύσει από την Rupture Farms και να σώσει τα 99 αδέρφια του. Η παρουσία του στο μυστικό συμβούλιο όμως έγινε αντιληπτή από μία κάμερα και αμέσως μία στρατιά από Sligs –τσιράκια των Glukkons- ξεκινάει να τον καταδιώκει. Κάπου εδώ έρχεται η ώρα να πάρετε τον έλεγχο του Abe και να τον βοηθήσετε να δραπετεύσει από το τεράστιο εργοστάσιο.

Σε αντίθεση με άλλους platform τίτλους της εποχής, ο Abe δεν έχει όπλα ούτε εκτοξεύει projectiles, δεν μαζεύει xp, δεν ανεβαίνει levels και δεν έχει mana. Για να αντιμετωπίσετε τους εχθρούς σας και για να περάσετε τις διάφορες δυσκολίες του περιβάλλοντος, έχετε τις βασικές ικανότητες όπως το τρέξιμο, τα άλματα και το αργό αθόρυβο περπάτημα αλλά και το GameSpeak που διαθέτει και μία ειδική κίνηση που λέγεται Chant.




Όταν κάνετε Chant, ο Abe διαλογίζεται και έχει τη δυνατότητα να πάρει υπό τον έλεγχό του ένα εχθρικό Slig που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Όσο διαρκεί το Chant, o Abe μένει ακίνητος και η παραμικρή κίνηση εκ μέρους σας θα διακόψει τον ειρμό του. Aν το Chant είναι επιτυχές τότε θα χάσετε τον έλεγχο του Abe –ο οποίος θα παραμείνει ακίνητος στην θέση που τον αφήσατε- και θα έχετε στην κατοχή σας ένα Slig το οποίο θα χρησιμοποιήσετε για να λύσετε κάποια puzzles ή για να αντιμετωπίσετε άλλα Sligs. Αν επιθυμείτε να γυρίσετε στον έλεγχο του γαλάζιου φίλου μας το Slig πρέπει να πεθάνει. Είτε το παίζετε καμικάζι και πέφτετε σε γκρεμό ή κάποια βόμβα, είτε  ξαναχρησιμοποιήσετε το Chant και τo Slig θα γίνει κομμάτια που θα εκτοξευθεί παντού! Τα Sligs κουβαλάνε πάντα ένα όπλο μαζί τους και αν βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση τότε το Chant σας θα τα οδηγήσει σε μία κατάσταση πανικού που το μόνο που θα καταφέρει είναι να τα κρατήσει απασχολημένα για μερικά δευτερόλεπτα.

Ένα από τα βασικά καθήκοντα σας στο Oddworld δεν είναι άλλο από το να σώσετε όσα περισσότερα από τα 99 σκλαβωμένα Mudokons μπορείτε. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν 2 endings τα οποία σχετίζονται με τον αριθμό των Mudokons που θα έχετε ελευθερώσει όταν το ολοκληρώσετε. Αν κάνετε κάποιο λάθος και πεθάνουν τα Mudokons που έχετε μαζί σας πριν τα ελευθερώσετε, τότε δεν μπορούν να αναστηθούν ξανά και τα χάνετε για πάντα εκτός αν πεθάνετε και εσείς και γυρίσετε σε κάποιο προηγούμενο checkpoint. Μπορεί ο Abe να είναι μεγάλος γκαφατζής, τα λάθη όμως δεν συγχωρούνται και θα χρειαστείτε αρκετή υπομονή για να φέρετε εις πέρας την αποστολή σας.

Για να σώσετε τους πρώην συναδέρφους σας από τη Rupture Farms θα πρέπει να τους οδηγήσετε, με την βοήθεια του Gamespeak, με ασφάλεια στα διάφορα Portals που ανοίγουν μέσω του Chant. Το GameSpeak είναι ουσιαστικά οχτώ διαφορετικές ηχητικές εντολές που μπορεί να δώσει ο Abe στα διάφορα Mudokons που βρίσκονται κοντά του. Υπάρχουν οι απλές εντολές όπως το "Hello" που το χρησιμοποιείτε για να τραβήξετε την προσοχή ενός συγκεκριμένου Mudokon και το "Follow me" για να σας ακολουθήσει. Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλες που αφορούν μονάχα τον Abe όπως το Laugh και το Fart όπου γελάει και αντίστοιχα... κλάνει. Όλες τις εντολές GameSpeak μαζί με τα αντίστοιχα key bindings μπορείτε να τα βρείτε στο menu του παιχνιδιού.



Θα συναντήσετε αρκετά puzzles αλλά πολλές φορές επαναλαμβάνονται και μπορεί να κουράσουν. Ο Abe πολύ σύντομα θα δραπετεύσει από το εργοστάσιο και θα περιπλανηθεί σε περιοχές που δεν τις έχει αγγίξει ακόμα τελείως η επεκτατική βιομηχανική πολιτική των Glukkons. Στη Scrabania και στην Paramonia θα βρεθείτε αντιμέτωποι με τα Sligs και την τοπική πανίδα, θα περάσετε από δοκιμασίες και τελικά θα ξεκλειδώσετε τις μυστικές δυνάμεις του Abe, που θα σας είναι απαραίτητες για το ταξίδι της επιστροφής στο εργοστάσιο και την ελευθέρωση των υπολοίπων Mudokons.


Ο Abe είναι πάντα άοπλος καθώς το μόνο πράγμα που έχει μόνιμα πάνω του είναι κάτι καπάκια μπουκαλιών που αν τα πετάξετε κάτω κάνουν θόρυβο και κρατάνε τους αντιπάλους σας απασχολημένους για μερικά δευτερόλεπτα ώστε να μπορέστε να περάσετε χωρίς να σας αντιληφθούν. Ενίοτε, για χάρη μερικών γρίφων, θα οπλιστείτε με έναν περιορισμένο αριθμό από πέτρες και βόμβες ενώ άλλες φορές καλείστε να ανεβείτε στην ράχη του Elum. Ο Elum είναι ένα δίποδο θηρίο που ο Abe ιππεύει και με την βοήθεια του φέρει εις πέρας διάφορα εμπόδια που θα ήταν αδύνατο να τα καταφέρει μόνος του.

Ο τίτλος αποτελείται από digitized χαρακτήρες που θυμίζουν Mortal Kombat και είναι 100% 2D. Έχει πολύ καλή αισθητική αλλά οι πλατφόρμες δεν είναι συνεχόμενες με αποτέλεσμα να εναλλάσσονται όταν φτάσετε στο τέλος της οθόνης σας αφού η κάμερα δεν ακολουθεί μόνιμα τον πρωταγωνιστή μας. Όλα τα textures και τα background σε κάθε level είναι πανέμορφα και το ίδιο συμβαίνει και με όλους τους χαρακτήρες.

Στον ηχητικό τομέα τις παραστάσεις κλέβει το voice-acting του Abe. Μιλάει συνέχεια με ρίμες κάτι που θα σας φανεί ιδιαίτερα διασκεδαστικό και χιουμουριστικό, ενώ εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στις φωνές των υπολοίπων χαρακτήρων. Το soundtrack είναι ατμοσφαιρικό, απλό και ταιριάζει απόλυτα με το ύφος του τίτλου. Τα ηχητικά εφέ είναι αρκετά ρεαλιστικά και πολλές φορές οι ήχοι που ακούγονται μετά από έναν θάνατο από τα Sligs που βρίσκονται κοντά σας μπορεί να σας εκνευρίσουν αλλά έχουν πλάκα.
 Επί την ευκαιρία, ακούστε και το κομμάτι του Mr.Dododi για το Oddworld.



Που θέλω να καταλήξω; To Oddworld: Abe's Oddysee αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία ένα ποιοτικό και αγαπημένο platform του PlayStation. Αν αγαπάτε τα platforms games, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Το Oddworld: Abe's Oddysee αναπτύχθηκε από την Oddworld Inhabitants και κυκλοφόρησε από την GT Interactive το 1997 για PlayStation και PC.

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Ποια είναι η ουσία τελικά;


Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι κλασικό πλέον για τα videogames,τα trophies/achievements καθώς και τα collectibles, ξέρετε, η κατά κόρον εύκολη και ταυτόχρονα παραδοσιακή λύση επιμήκυνσης της διάρκειας ενός τίτλου. Πολύ έξυπνο αυτό που έχουν σκαρφιστεί οι developers! Για μένα προσωπικά… όχι. 

Πολλά games προσθέτουν πολλές secondary missions και διάφορα άλλα τεχνάσματα για να πείσουν τους gamers ότι ο τίτλος τους είναι τεράστιος και ότι μπορεί να τους κρατήσει παρέα για μήνες. Κι εδώ είναι η παγίδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επίτευξη αυτών των αποστολών ή η συλλογή των όποιων αντικειμένων είναι κατά 99% τόσο βαρετή που καταντά κουραστική. Όταν σου επιβάλλουν ότι για να πετύχεις τον στόχο σου πρέπει να συγκεντρώσεις έναν τεράστιο όγκο αντικειμένων ή να ολοκληρώσεις βαρετές αποστολές πιστεύω πως χάνεται η ουσία. Σε αναγκάζει να σταματήσεις την περαιτέρω ενασχόληση και δε σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις τη προσπάθεια. Σε μερικούς αρέσει να καυχιόνται για το ότι συγκέντρωσαν όλα τα αντικείμενα στον αγαπημένο τους τίτλο και ότι πήραν όλα τα trophies/achievements και πραγματικά μπράβο τους. Εμένα πάντως με αφήνει, και το λέω ειλικρινά, εντελώς αδιάφορο. 

Δεν πρόκειται να λιώσω ένα game με κίνδυνο μάλιστα να χαλάσω την όποια εμπειρία μου προσφέρει ο developer. Ok, τερμάτισα το Game of Thrones στο PS4 και στο Xbox One και πήρα το 100% όσον αφορά trophies και achievements. Δεν το έκανα όμως γι’αυτό. Στο  walkthrough που έκανα στη κονσόλα της Microsoft επέλεξα τις εντελώς αντίθετες επιλογές από αυτές που έκανα στο PS4 και η ιστορία κατέληξε αρκετά διαφορετικά.  Αντιλαμβάνομαι την πρόκληση σε άλλους τίτλους, αλλά δεν με “γεμίζει” και τόσο.
 Τα collectibles και τα time filling πράγματα είναι πραγματικά μια εύκολη λύση για τους developers που τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την άνθιση των τίτλων open world, έχουν εμπλακεί σε μια άτυπη μάχη για το ποιος θα φτιάξει το World’s Greatest Video Game Map και ποιος θα καταφέρει να τον γεμίσει με ό,τι μπορεί να φανταστεί.
Ναι, θέλουμε μεγάλο χάρτη, αλλά κάπου χάνουμε το νόημα. Αρκετοί τίτλοι δυστυχώς μου θυμίζουν "what to do lists" παρά videogame καθώς αυτό με το οποίο ασχολείσαι αρχίζει να καταντά αγγαρεία, κουραστικό και στην πορεία να χάνει το βασικό του συστατικό, τη διασκέδαση.

Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

StarCraft



Με αφορμή τη δωρεάν διάθεσή του τίτλου από την Blizzard, είπα να γράψω κάτι γι'αυτό το εκπληκτικό της αριστούργημα σε retro-respect στυλ.


Ύστερα από το ντόρο που προκλήθηκε από την αρχική κυκλοφορία του το 1998, το StarCraft έγινε ένα από τα πιο διάσημα videogames της εποχής, με πωλήσεις που ξεπερνούσαν τα 4.000.000 κομμάτια παγκοσμίως. 
Η επιτυχία που είχε έφτασε σε τέτοιο σημείο που η Νότια Κορέα το είχε σαν εθνικό σπορ με ομάδες που αποτελούνταν από επαγγελματίες παίκτες και τρελές χορηγίες! 
Οι αγώνες εκπέμπονταν από την εθνική TV και οι διαγωνιζόμενοι συμμετείχαν σε εθνικά τουρνουά, έκλειναν συμβόλαια με υπερβολικά ποσά και έφταναν σε σημείο να προκύψουν και TV celebrities!

Οι fans τους φώναζαν gosu - στα κορεάτικα σημαίνει καλός - χαρακτηρισμός για όσους ήταν εκπληκτικοί παίκτες StarCraft. Και μετά κράζουμε όσους βλέπουν Survivor και υποστηρίζουν Spal... Ε, δε θα άντεχα κι εγώ να μη κάνω σχόλιο που αφορά την επικαιρότητα!


Το StarCraft διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον όπου η ανθρωπότητα και μια εξωγήινη φυλή, οι Protoss, μάχονται για την απόκτηση 'Α υλών και καυσίμων. Ξαφνικά όμως, εμφανίστηκαν οι Zerg, μια πολύ εχθρική και πρωτόγνωρη για τα δεδομένα φυλή η οποία κατάφερε να προκαλέσει χαμό ένα ΤΣΑΚ παραπάνω. Άρα καταλαβαίνετε τι γίνεται σωστά; Διαλέγετε 1 από τις 3 φυλές και επιβάλλετε δικτατορία. Τόσο απλά.

Ο λόγος για τον οποίο το StarCraft έγινε τόσο γνωστό, πέρα από το γεγονός ότι είναι ένα εξαιρετικό RTS, ήταν η σκέψη της Blizzard να ενσωματώσει το StarEdit, ένα map editor. Καταλαβαίνετε αυτόματα τι συνέβη. 1000 νέοι χάρτες σε συνδυασμό με το εθιστικό gameplay που διέθετε ο τίτλος ισούται με τεράστια αντοχή στο χρόνο. Τεράστια όμως!

Αν είστε νέοι στο κόσμο του StarCraft, καλό είναι να παίξετε το offline κομμάτι του αρκετές φορές και μετά να μπείτε στο Battle.net για να φτιάξετε τους δικούς σας χάρτες. Η χρήση του είναι αρκετά εύκολη γι'αυτό καλό είναι να γνωρίζετε καλά τα βασικά πριν ξεκινήσετε τις δημιουργίες σας.
Παρόλο που ο τίτλος είναι αρκετά γρήγορος, έντονος και εκεί μέσα γίνεται το μακελειό, χρειάζεται ψυχραιμία και στρατηγικές κινήσεις για να κερδίζετε. Αν είστε RTS fans και δε το έχετε δοκιμάσει, ετοιμαστείτε για μια φρενήρη εμπειρία!


Το StarCraft αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από τη Blizzard Entertainment για PC στις 31 Μαρτίου 1998.Αργότερα κυκλοφόρησε για Mac το 1999 και το 2000 σε συνεργασία με τη Mass Media, εμφανίστηκε και στο Nintendo 64!

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Ακόμα και οι pros κάνουν λάθη



Είμαι σίγουρος ότι όταν θα 'χετε πάει σε κάποιο ελληνικό κατάστημα για videogames είτε αυτό το κατάστημα είναι super market όπως τα αείμνηστα Carrefour, είτε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και τεχνολογίας όπως ο Kωτσόβολος,το Πλαίσιο τα Media Markt και το Public, είτε εξιδεικευμένα καταστήματα videogames όπως το Console Club, θα 'χετε συναντήσει έστω και μια περίπτωση στην ζωή σας όπου ο υπάλληλος ή ο καταστηματάρχης που σας εξυπηρέτησε ήταν τόσο άσχετος με το θέμα videogames που απορείς αν έχει παίξει ποτέ του έστω κι ένα φιδάκι στο κινητό του. Μπορεί και να σας έχει περάσει η ιδέα από το μυαλό ότι είναι ικανός να μπερδέψει το iPhone με το Nintendo 3DS. Που ακόμα κι αν είναι ένας απλός υπάλληλος σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και δεν είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί όλες τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο των videogames, είναι υποχρεωμένος τουλάχιστον να παρακολουθεί τουλάχιστον σχετικές λίστες - έστω κι επί τόπου στον υπολογιστή του - ώστε να μην πετάξει μαργαριτάρια του τύπου "Το νέο Halo Wars που ζητάτε το έχουμε και για Nintendo Switch". Το εν λόγω blog λοιπόν είναι αφιερωμένο για δικές σας (αλλά και δικές μου) τέτοιες εμπειρίες - ή εμπειρίες φίλων σας.



- Πάρε Bubsy 3D,
σου λέω!


Σ' ένα Console Club που κάποτε υπήρχε στο Χαλάνδρι κι όπου ήμουν τακτικός πελάτης με τους φίλους μου και διάφορους γνωστούς μου, ο καταστηματάρχης ήταν ένας σχετικά νέος άνθρωπος που έβλεπε ότι τα videogames πουλάνε πολύ (εν εποχή PlayStation/N64/Dreamcast...) κι έτσι αποφάσισε ν' ανοίξει ένα Console Club (τυπική περίπτωση της εποχής που ένας άσχετος θα άνοιγε ένα Console Club επειδή το έβλεπε ως εύκολο κέρδος, κυρίως χάρη στην πειρατεία του PlayStation, του PC και του Dreamcast). Oπότε δεν ήταν και λίγα τα μαργαριτάρια που έχω ακούσει από το στόμα του. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν όταν πρότεινε σ' εμένα κι ένα φίλο μου - ψαγμένοι gamer-άδες - το Bubsy 3D ενώ ήμασταν μαθητές λυκείου. Αντίστροφα, όταν μια κυρία ζήτησε για το ανήλικο εγγονάκι της - που μάλλον πήγαινε δευτέρα ή τρίτη δημοτικού - κάποια καλά παιχνίδια για να παίξει, της πρότεινε το Mortal Kompat Mythologies που δεν το αγόραζε κανείς γιατί ήταν και είναι απαισιότατο (και αρκετά βίαιο για μικρό παιδί) και το Final Fantasy VIII (που ανάθεμα αν θα καταλάβαινε τίποτα από το παιχνίδι).

- Πάρε Resident Evil για το μικρό σας, κύριος!


Κι ενώ πολλές φορές έχουν γίνει αντιδράσεις από την κοινή γνώμη για την καταλληλότητα των videogames στην αγορά (πράγμα που εξακολουθεί να γίνεται καθώς όλα τα ανήλικα βρίζουν online στο Call of Duty και GTA) υπάρχουν ασυνείδητοι υπάλληλοι που προκειμένου να ξεφορτωθούν την πραμάτεια κάνουν τα πάντα. Τους τυχαίνει περίπτωση όπου ένας πατέρας ζητάει για τον γιό του ένα videogame και αυτοί δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ρωτήσουν την ηλικία του παιδιού ώστε να τους δώσουν το κατάλληλο παιχνίδι. Κι έτσι γνώρισα ένα παιδί που πήγαινε 4η-5η δημοτικού και πήρε ως δώρο από τον πατέρα του το Resident Evil 2 για το PlayStation. Kαι πέρα από το γεγονός ότι είναι μικρός για να παίξει ένα survival horror game, ήταν και ολίγον τι φοβιτσιάρης οπότε καταλαβαίνετε πόσο θα χέστηκε την ώρα που το έπαιζε. Αντί για Crash Bandicoot ή Spyro the Dragon, το παιδί σκότωνε ζόμπια!

- PS1 Controller λειτουργεί στο PS2; Μα τι 'ναι αυτά που λέτε;

Όταν με το καλό αγόρασα ένα PlayStation 2 από το Multirama στη Ρόδο μαζί με ένα 5.1 surround system, o υπάλληλος με ρώτησε αν ήθελα κι ένα extra controller. Του απάντησα εγώ - μέγα λάθος μου! - "Δεν χρειάζεται. Έχω από το PlayStation 1 και μπαίνουν και στο Playstation 2." Και μου απαντά σαν γκουρού "Μα...είναι διαφορετικές κονσόλες. Δεν γίνεται αυτό.". Άντε τώρα να του αλλάξεις γνώμη. Αλλά επειδή είμαι πραγματικά τέρας ευγένειας είπα απλά OK και άντε γεια.




ΙΝΦΟ: Απλά για να ξέρετε. Λειτουργούν τα PS1 controllers σχεδόν σε όλα τα games του PS2. Στην PS2 slim έκδοση όμως δεν χωράνε όλα λόγω του πλαστικού καλύμματος, οπότε για να τα χώσετε, ψάξτε για κανένα extension cable.


- H άλλη εκδοχή των fighting games!

Eπί εποχής PS1 όταν πήγαινα ακόμα γυμνάσιο πήγα στο Comfuzio για να βρω κάποιο fighting game για να παίξω με τους Super Omni Bros μου. Ο πωλητής, ξετρελαμένος με την ιδέα που μπήκα και μόνο, έτρεξε αμέσως να με εξυπηρετήσει. Του εξηγώ ότι ψάχνω Tekken, Soul Blade ή κάτι παρόμοιο και μου λέει “Δεν έχω αυτά, αλλά μισό λεπτό… Ορίστε!”.
Δεν ήξερα ότι το Tomb Raider ήταν fighting…

Εσάς ποια είναι η πιο αστεία εμπειρία σας;