Nightmare Creatures

Μετά από δε ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια κατάφερα και έπαιξα αυτό το cult παιχνίδι του 1997, το θρυλικό Nightmare Creatures.

O τρόμος του Βικτωριανού Λονδίνου κυκλοφόρησε τότε και ήταν ένας action/survivalhorror/hack n' slash τίτλος για το almighty PlayStation o οποίος αργότερα μεταφέρθηκε στα PC αλλά και στο Nintendo 64. Το Nighmare Creatures δημιουργήθηκε από την Kalisto Entertainment και ακόμη και σήμερα αναφέρεται συχνά πυκνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παίζεται από διάφορους streamers. O κύριος λόγος βέβαια που πετάγεται το όνομά του ξανά και ξανά οφείλεται στο Bloodborne καθώς αρκετοί θεωρούν ότι το συγκεκριμένο διαμάντι του PS4 οφείλει τις ρίζες του στο Nightmare Creatures ή κι ότι παίζει να είναι κάποιο sequel της σειράς. Το Bloodborne βέβαια, παρόλο που το έχω στη κατοχή μου -όπως και άλλα games της Soulsborne επιδημίας- δεν το έχω παίξει καθόλου καθώς πλέον δεν είμαι hardcore όσο παλιά και προτιμώ να διασκεδάζω παρά να βρίζω τα θεία. Όχι ότι και το Nightmare Creatures και το sequel είναι walk in the park αλλά σίγουρα είναι πιο βατά σε σχέση με το Bloodborne.

Η ιστορία μας λαμβάνει μέρος στο 1666 (εντελώς τυχαία :P) με μία μυστηριώδης ομάδα σατανιστών μάγων, αλχημιστών και αποκρυφιστών με το όνομα Brotherhood Of Hecate οι οποίοι έκαναν πειράματα με στόχο να παράγουν ένα ελιξήριο που θα τους πρόσφερε υπερφυσικές δυνάμεις ώστε να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Όπως βέβαια ήταν αναμενόμενο, όταν παίζεις με τη φωτιά αυτή θα σε κάψει θες δε θες. Κι έτσι η αδελφότητα κατέληξε να δημιουργήσει φρικτά τέρατα τα οποία όμως αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν σαν στρατό. Για καλή μας τύχη, ένα από τα μέλη της αδελφότητας, ο Samuel Pepys (ο οποίος βασίζεται σε πραγματική ιστορική προσωπικότητα) άλλαξε γνώμη, και για να αποτρέψει όλο αυτό το χάος έβαλε φωτιά στο αρχηγείο τους, προκαλώντας έτσι την πρώτη μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου.

Πολλά χρόνια αργότερα και για να είμαι πιο συγκεκριμένος, το 1834 αρχίζουν και συμβαίνουν διάφορα εφιαλτικά γεγονότα στον Λονδίνο. Κόσμος άρχισε να μεταλλάσεται σε τρομακτικά πλάσματα, ζόμπι περπατάνε στους δρόμους και όλο το κακό συναπάντημα κυκλοφορεί και σπέρνει πανικό και τρόμο. Όλα αυτά συνδέονται με τον μυστήριο και σίγουρα παλαβό αλχημιστή Adam Crowley (επίσης βασισμένος σε υπαρκτό πρόσωπο, ο Aleister Crowley).

Μέσα σε όλο αυτό τονμ εφιάλτη, ο Ignatius Blackward, ένας ιερέας-πολεμιστής και ειδικός  στον αποκρυφισμό, βρίσκει το χαμένο ημερολόγιο του Samuel Pepys, στο οποίο περιγράφονται με λεπτομέρειες τα απαίσια πειράματα και τα τελετουργικά της αδελφότητας.

Ο Ignatius ζητά την βοήθεια του ανοσιολόγου Dr. Jean Franciscus, ο οποίος ταξιδεύει στο Λονδίνο από την Νέα Ορλεάνη μαζί με την κόρη του Nadia, με σκοπό να βρει την λύση στα τρομερά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Λονδίνο. Όμως ο γιατρός δολοφονείται και το ημερολόγιο πέφτει στα χέρια του Crowley που το χρησιμοποιεί για να συντάξει τον στρατό των εφιαλτικών πλασμάτων (Nightmare Creatures). Είδατε πώς το έφερα ε; Οπότε ο Ignatius και η Nadia ξεκινάνε για να σταματήσουν το χάος που εξαπολύθηκε και να εκδικηθούν τον Crowley.

Στο παιχνίδι μπορείτε να παίξετε ως Ignatius, ο οποίος χειρίζεται ένα κοντάρι ή ως Nadia που χειρίζεται ένα ξίφος. Ο Ignatius είναι πιο αργός αλλά ισχυρός, ενώ η ευέλικτη Nadia χτυπά πιο γρήγορα, αλλά κάπως πιο light και με μικρότερη εμβέλεια. Θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε ζόμπι, λυκάνθρωπους, μέγαιρες, εφιαλτικούς εχθρούς που θυμίζουν εμφανισιακά τον Hulk, ιπτάμενα Gargoyles και φυσικά κάποια μεγάλα bosses όπως λέει το εγχειρίδιο των videogames.

Το Nightmare Creatures όπως ανέφερα και στην εισαγωγή, ακόμα και στο easy, είναι αρκετά απαιτητικό στις μάχες του, με τον κλασικό κακό χειρισμό εκείνης της περιόδου και την άγαρμπη κάμερα να κάνει τα δικά της κάνοντας ακόμη και κάποια απλά platforming άλματα δύσκολα. Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο "εύκολα" αν δεν σκοτώνετε τέρατα, πέφτει η αδρεναλίνη σας, με αποτέλεσμα να πεθαίνετε εξαιτίας ενός ιού του καταραμένου Crowley. Ευτυχώς, υπήρχαν αρκετές μυστικές περιοχές όπου εκτός από power ups μπορούσατε να βρείτε και διάφορα όπλα μιας χρήσης για insta-kill ή attachments για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Για εμένα προσωπικά, το πιο δυνατό χαρτί του παιχνιδιού ήταν η σκοτεινή, γοτθική του ατμόσφαιρα και ο σχεδιασμός των τεράτων  ο οποίος ήταν αρκετά πρωτότυπος για την εποχή του και ταίριαζε απόλυτα με το όλο concept. Αξίζει να το εξαιρετικό, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό soundtrack του Frédéric Motte το οποίο αγκαλιάζειι υπέροχα το όλο σκηνικό, τόσο με τις πιο ambient στιγμές του που θα σας ανατριχιάσουν, όσο και με τα πιο έντονα tracks που παίζουν όταν αντιμετωπίζετε τα boss. Και γιατί όχι, παρακάτω θα σας κάνω και promotion ένα remix κομμάτι που έχει κάνει ο Mr.Dododi βασισμένο στο Whispers του Motte.

Αφήστε να παίζει πίσω και συνεχίστε να διαβάζετε παρακαλώ. Βασικά πατήστε το link έστω. Κρίμα είναι. 

Για το Nightmare Creatures 2 είχα γράψει παλαιότερα και η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά μέτριο και επαναλαμβανόμενο καθώς οι μάχες κρατούσαν περισσότερο απ'όσο χρειάζεται με αποτέλεσμα να έρχεται σύντομα το αίσθημα της βαρεμάρας. Αν είχε την αρχική συνταγή του gameplay κάπως πιο τροποποιημένη θα ήταν σίγουρα καλύτερο. Υπήρχε ένα ακόμα sequel στα σκαριά, το Nightmare Creatures 3: Angel Of Darkness, το οποίο  ακυρώθηκε αλλά και ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε για κινητά το οποίο είχα τη τύχη να παίξω σε ένα Sony Ericcson και ήταν αρκετά καλό.

Με τόσα remasters και remakes πιστεύω πως η Konami (αν έχει ακόμη τα δικαιώματα) θα έπρεπε να ασχοληθεί και να φέρει αυτή τη σειρά στις σύγχρονες κονσόλες όπως και άλλα τόσα franchises. Ίδωμεν...